Hayatı, yaptığı işi, iletişimlerini, görevlerini, sorumluluklarını -eksik ve baştan savma, -olduğu kadar, -göç yolda düzelir gibi yaklaşımlarla sahiplenenlerin tükettiği her şey için; diğerleri ve kendileri yalnızlaştı. Sözlerin yalan, işlerin yalan, insanların yalan olduğu… tek gerçeğin kendi yapabildiğinden ve elinden gelenden ibaret olduğundan başka çıkar yolu kalmayan herkes… Bunu kendisinden ve kendisinden tüketenlerden öğrendi. Kimse, kimseye…
” Karşılığını fazlasıyla alacaksın” denmişti. ” Boşuna değil, tüm verdiğin uğraş ve eziyet. Sonunda rahat edeceksin “, ” Bunu yapabilecek kişiler zeki, çalışkan, akıllı ve özel olmak zorunda. Sen de bu niteliklere sahipsin ” ” Kızlar/ oğlanlar peşinde koşacak, herkes senin yerinde olmak isteyecek ” ” Maddi sıkıntın olmayacak, şimdi yorulup ilerde rahat edeceksin” ”…
Birisinin, istenmeyen yokluğundaki mahrumiyet. Yalnız olmak değil, onunla olamamak. İrade dışı imkansızlık, Sindirilememiş eksiklik, Anlamsızlaşan bir boşluk, Değersizleşen değerler, Kimi varlığıyla, kimi de yokluğuyla anlamlı. Kaybetmeden değerini bilmek adına, şöyle bir bakmak lazım etrafa.
Parmaklarının arasından sızıp, dökülen her damla avuçlarından eksilen olur. İçmediğin her yudumun sızışını, azalışını izlersin. Tutmaya çalıştığını, ellerin tutamaz. Parmaklarının arasında kayıp giden yaşamına, öylece bakarsın. Her yaşanmamışlıkla, avuçlarımızdan kayıp gidenler yaşamın. Avuçların içerinde kalan yanma hissiyse pişmanlık olur.
Bize yapılmasından en çok rahatsız olduğumuz şeyleri, fark etmeden yapmaya başlarız. Alt bilinçte işleyen mantık basittir… “Bizi rahatsız edebilen, bizim üzerimizde etkili olup bizi savunmasız bırakan her eylem etkin bir yaklaşım olsa gerektir.” Bu bakış açısı bilinçli bir eylem değil, kendiliğinden bir kopyalama davranışıdır. Kendiliğinden öğrenme, maruz kalarak öğrenme, asimile olma, benzeme, örnek alma, aile…
Ben demek, Biz demek. Biz demekse asla ben demek değil. Bizde, ben olmaz . Ben de her zaman, bir tek sen varsın.
Gönül Yarasının İlacı Gönül yaralarının ilacını aşk zannedenler varmış. Şaşırdım… Kaç kalbimiz var ki? Kırılanın yerine, diğerlerine bir başkasına verelim. Aynı anda onlarca büyük aşkı tek kalemde yaşayalım. Üzgünüm : ( Böyle bir şey yok. Tamir edip, edip kullanmamız gereken tek bir kalbimiz var. Bu yüzden kalbimizin sağlığına dikkat edelim. Ne biz bir kalp kıralım,…
İnsan sosyal bir varlıktır. Varlığına, şahitleri olmaksızın anlamsızlaşan çabası bir tek insanla değerlidir. Mahallelerden köylere, köylerden kasabalara, kabalardan şehirlere, şehirlerdense mega kentlere doğru ilerleyen büyük göçler ve ortaya çıkan büyük şehirler. Tüm bu hareketliliğinin içerinde kendi çelişkisini yaşar insan. Kalabalıklara doğru çekilirken kendi içinde birey olma, yalnız başına var olabilme ile ilgili bir niyet taşır.…
Panik, karmaşa, hüzün, deliriş gibi yoğun duygularda olduğumuz anlarda. Karmaşa, çözüm ve sorgulama dönemlerinde alacağımız kararları ertelemek. Hamle yapmadan ve adımlar atmadan önce durmak ve sakinleşme gerekir. Tepkisel ve alelacele atılan adımlar, bizim duygu yükümüz ve kendi iç karmaşamızın çözümsüzlüğünü diğer insanlara aktarır. İç dünyamızda oluşan bu yüklerin enerjilerin olaya ve kişiye aktarılması ile, çözümsüzlük…
Her canlı kendi yaşam alanını yaşamı pahasına korur. Aslanların avlanma alanları belirlidir ve diğer sürüleri bu alana sokmazlar. Kediler ve köpekler için bile durum aynıdır. Evinizin bahçesinde yaşayan evcil hayvanınız bile yaşadığı alan sınırlarına bir başka hayvanı yaklaştırmaz. Canla başla onla mücadele eder. Biz insanlar farklı mıyız ki, bizde sahip olduklarımızı koruruz. Üstelik koruduklarımız, sadece…