Söylenecek çok şey varken, susarsın ya. Sözün, geçmediğinden. Söylenecekler, söylemekle bitmediğinden. Konuşmanın zamanı çoktan geçtiğinden. Kelimelerinin tesir etmediğini çoktan fark ettiğinden… Susarsın. Yoksa sözün gümüş, sukutun altın olduğundan değildir suskunluğun. Umudunu yitirdiğinden gerek duymazsın da, işte ondan susarsın.
Neden kızgınım ve neden çatışıyorum insanlarla, diyerek sormalıyım kendime. Öfkelerimin sebeplerinden haberdar olmalıyım. Şimdisini bilmeliyim, öncesinden haberdar olmalıyım. Hiç bir duygu şu anla başlayıp bitmez bilirim. Önceden böyle hissetmeme neden olan anlarımdan haberdar olmalıyım bu yüzden. Tepkim, çözümüm olmalı. Tepkim, yeni sorunların nedeni olmamalı. Savunmak bahanem, saldırmak gerçeğim olmamalı bir diğer yandan. Tepkisel olmamalıyım, öyle…
Kendin gibi misin? Yoksa hiç mi düşünmedin? Geldiği gibi mi karşıladın günleri ve hayatı? Hani derler ya, “Sen olsan ne yapardın? Bir daha dünyaya gelsen nasıl yaşardın? Nasıl olmuş olmasını dilerdin?” Bu sorulara verilecek bir cevabın varsa eğer, kendin gibi olamamışsın demektir bu hayatında. Artık bir daha ki sefere inşallah.
Cesur… Kahraman , korkusuz, atak, korumacı, bağlı, gözü kara, gözünü budaktan sakınmayan, hiç bir şekilde yılmayan, doğrunun yanında, adil, güçlü, öfkeli, adrenalinle köpürmüş, hedefine kitlenmiş, atak, hızlı … anlamındaki Cesur’a seslendi sahibi simiyle. “Cesur gel oğlum buraya..” Kuyruğunu sallaya sallaya, dili bir karış dışarıda, kıçını ata ata geldi Cesur. Hemen sahibinin yanına uzandı, sırt üstü…
Adam gibi adam. Kadın gibi kadın. İnsan gibi insan. Herkesin istediği bu. Ve az bulunan her şey gibi istediğini bulmak ve ulaşabilmek değerli. Sorun şu ki; Az bulunmasının sebebi hala bilinmiyor. Bilim çaresiz.?
Dört mevsimi bir insanda bulmuşsanız. O kişiyi bırakmayın. Aradığınız kişi tam olarak o dur.
Doğrudur… Ben kimim ki, akıl vereyim insanlara. İşte o yüzden, verdiğim akıl değildir. Akıl bana lazım. Ben kullanıyorum onu. Yani veremem kimseye. Öneri?, bakın işte onu veririm. Hatta hemen vereyim. – aklınızı kullanın. Boşta bırakırsanız onu, uyuşur ve bilinçaltınız idareyi ele geçirir. O da maymun eder sizi. Önerim budur, kullanana. ????
Ne çok severim, bu soruyu… “Sen kimsin ki” ????? Telefon çalar, açarım. – Yeriniz nerede, der bir ses. ?gülümserim. Hani “merhaba”, Hani “ben bilmem kim” Hani “şurasını aramıştım” Hani “müsaitliğiniz var mı gelmek istiyorum” Hani, hani, hani… İlk telefonun yaygınlaştığı yıllarda telefon adabının nasıl olması gerektiği çok gündem olurdu. Yeni ya, insanlar bilmezlerdi ve sürekli…
Beklemiş suların kokuşmuşluğu gibi kokuşur, olduğu yerde bekleyen insan. Gelişmelidir, Hareket etmelidir, Üretmelidir, Yaratmalıdır, Yaşatmalıdır… Kendi hayatına odaklanmalıdır. Olduğu yerde duran, kendi tekrarında saran insan da beklemiş su gibi kirlenir. Mukayese eder, hasislenir, kıskanır, hazımsızlaşır, egosuna esir düşer, bencil ve hadsiz olur. Meseleleri kendisinden çıkmış, odağı kendisinden kopmuştur. Başkaları ile meseleleri olur artık. Kendisinde emeği…
Payım nerede? – Ne payı? Ne payı olur mu canım. Haklarım, rıskım, kısmetim var onlarda. Tüm kazanılanlarda… – Nasıl yani anlamadım. Ben çalıştım ben kazandım ve onca riske girdim ben yaptım. Sen kazancımın ve başarımın üzerinde nereden esti de bu kadar hak yaptın? Hah şöyle sor bakalım. Bir, göz hakkım var. İki, öncesinde senin yanında…