Ne var şimdi? Yardım ediyorum sana, gene de yaranamıyorum. Kedi değil misin, nankörsün işte. ☠️☠️☠️☠️☠️ ☠️İnsanlara zorla yardım edemezsiniz. ☠️insanları zorlayarak onlara yardım edemezsiniz. ☠️çoğu zaman yardımınız olmaksızın yapabileceklerini, sürekli sizin yardımınızla yapmaları onları yetersiz hissettirir ve öfkeli yapar. ☠️yardım ettiklerinizi yaptığınız yardımla ezmek gayri ahlakidir. ☠️yardım eşitlik dengelerini tek yönlü olarak yok etme gayretini…
Günaydın güne. Günaydın size. Tek sanmayın kumruyu, çift. Diğer eşi kadraja girmedi sadece. Hayat onlarla daha bir güzel. Hala onlardan öğreneceğimiz çok şey var.
Kendimize hayali Düşmanlar, Canavarlar, Sorunlar …. Yaratmayı seçebiliriz. Bu seçimimiz bizi bir süreliğine kendi gerçeğimizden uzak tutar. Ama bahar gelecek ve karlar eriyecek. Sonunda kendi gerçeğimizle yüzyüze kalacağız. İşin özü kendi yüzleşmelerinizi eninde sonunda yapacağız. O gün, bu gün neden olmasın.
En yakındadır. Hemen oracıktadır. En masum gözükendir kimi zaman. Hatta ve hatta, kimi zaman bu yazıyı okuyan kadar size yakın olabilir. Ve dahi, sahibi hiç bulunamamışsa suçlu kesin uşaktır.
Durumumuzdan memnun olmamız, Her zaman iyi durumda olduğumuzu göstermez. – ipucu olsun üstteki resimde –
Gönlüm gezgin. Kaşif, seyyah ve uçarı. Gönlüm meraklı, heyecanlı ve canlı. Gezgin gönlüm insana gezmez lakin. Onun bir tek muradı, keşfe olan merakı.
Şimdi aklıma geldi. Bundan 3 ya da 4 yıl öncesiydi. Bir gün birisi bana demişti ki 10 aydır çalışıyoruz ama hiçbir işe yaramıyor. Boşuna geliyorum gibi hissediyorum… demişti. Güldüm içimden, bitirelim o zaman, dedim. ? ?6 yaşından beri görmediği onları terk etmiş babasıyla ilk kez yüzleşecek gücü bulmuş ve yüzleşmişti. ?Onu 9 yaşında terk etmek…
Müstehak sana… Sen ki akıllanmadın. Sen ki ders almadın. Sen ki ne yapıyorum ben diyerek bir kez olsun sormadın. Hak mı bana… Revamı bu insana… Ben ki bunları hak etmedim. Ben ki bir sebep vermedim. Ben ki sadece doğru olduğuna inandıklarımı yaptım. Hak mı, müstehak mı ? Reva mı, yoksa bu mu benim layığım? ******************…
Bir deli saçması bunalım işte. Bulutlanmış yine kafam. Dokunsalar parlayacağım. Belki de parlamayacağım, hatta sallamayacağım bile. Bilemiyorum. Sallamıyorum, sallayamıyorum. Sabah böyle uyandım. Gün böyle. Gece de farklı olmayacak sanırım. Deli saçması bunaldım. Aklımı bir yerde bıraktım. Bıraktım da işte, bulamıyorum onu nerede bıraktım. **** Bunaldığımızda, kafamız fazladan karıştığında, darmadağın oluverdiğimizde… Ana işlemcimiz, yani düşünme yorumlama…
Sırların, Sırra kadem Bastığı Gün O gün… Söyleyeceklerimi benden başka kimse bilmiyor derken mutluydu. Bilecek bir ikinci kişinin varlığına korku dolu bir heyecan vardı. Kimsenin bilmemesi için-için paranoyakça hissettirirdi insana. Acıların, hataların, zayıflıkların ve hatta utançlarından. İyilerin paylaşılması kolaydı da en derinlere karanlık kuytulara yalnız bırakılmışların oradan çıkartılıp gösterilmesi zor gelirdi. Bir kez çıkarttığında, kontrolsüzce…