En pis çöküşlerden birisi güvenlik algısında yaşadığın sert çöküştür. Bu terk edilmelerde yaşanır. Bu aldatılmalarda yaşanır. Bu batışlarda yaşanır. Bu başına gelen felaketlerdeki çaresizliklerde yaşanır. Dolandırıldığında, gasp ve soyguna uğradığında adaleti bulmadığında yaşanır. İnsanların dehşet verici kötülüklerine şahit olduğunda yaşanır. Dibe hızlıca vurduğunda, sert çarpar zemine insan. …. Bir anda, şok tabancası yemişçesine yıkılırsın. Bir…
İkinci olmak zordur hayatta, Üçüncü, dördü bazen kaçıncı olduğunu bilmediğin, Kadın olmak, Erkek olmak, Aday olmak, Başaran olmak, Önemli olmak, Sevilen olmak, Özel olmak,.. En kötüsü de, diğerlerinden birisi olduğunu biliyor olmak.
Canını acıtmak istiyorum. Yok yok… sadist değilim. Canın acısın ki, can havliyle hızlıca uyan. Uyandırmak istiyorum. Yok yok… çalar saat değilim. Erken uyan ki canın geç kaldığından yanmasın. Anlatmak istiyorum. Evet, evet… ben kendini daha çok düşünmeni isteyenim. Amaç, insanları ne üzmek ne de yormak. Allah’ın bildiğini-Kulun bildiğini, kendi dilimizden kula söylemek. İçinde hissedip de,…
Sıkıntılar üstü üste biriktiğinde. Her şey birbirinin üstüne, tersin üstü devrildiğinde. Çareler çare olmaz iken. Çözümler bunları çözmez iken. Bildiklerimizin hiç birisi o anda işe yaramaz olmuşken. Hareketsizce kalıp geçip gitmelerini beklediğimiz zaman olur. Buna; çıkar yolun olmadığı, çıkışlarında bizi mutlu kılmadığı, depresif ümitsiz bekleyiş diyelim. Ve oturup her şeyin kendiliğinden çözülmesini bekleyelim. Oldu mu…
Kimi insana şöyle bir bakarım, onlar kitap gibi okunur. Değişebilirler ve şansları yüksektir derim. Onlar gerçekten; Bir çözümü aramaktadır, Bir çıkışa ihtiyaçları vardır, Değişmek istemektedir, Açık ve esnektirler, Tüm korkularına rağmen korkusuz, Tüm acılarına rağmen acıya dayanıklıdırlar, Bir niyetleri, bir istekleri ona uygun kimlikleri ve daha iyisini arzulayan kalpleri vardır. Onlar değişir. İşte onlar, istedikleri…
İnsan anlamını, yaratılışını ve yaratanını bulmak istedi mi bir kez? Aşkı ararken bulur. Güveni ararken bulur. Sevgiyi ararken bulur. Adalet ararken bulur. Ekmeğini ararken bulur Kendini ararken bulur. Yeter ki gayret etsin ve bulmak istesin Kaybettiği eşyasını ararken bile, istese gene bulur. Eğer ki bulmak istemesin. O zaman ne yapsa boş. Tek kapılı bir oda…
Bin kişinin aklıyım ben. Ben bin kişinin bilgisiyim. Bin kişinin hayatı kadar tecrübeliyim. Bin o kadar deneyimliyim. Ve binlercesi olmaya gidiyor. Zamanla emek ayırıyorum. Ben, ben olarak değil. Birikimin ağzındann konuşuyor. Her gün insanlarla buluşuyor ve İnsanların yaşamlarından, dillerinden, hayatlarından, yaşayışlarında topladıklarımı sayfada paylaşıyorum. Doğru aramak ne ki. Yaşanmışlık doğruluyor ya da yalanlıyor insanı. Yaşanmakta…
Neden güvenesin. Neden güveneyim. Kim, kime ne sebepten güvensin? Nasıl ilginç bir yaşam ve nasıl ilginç bir varlık bu insan. Hem en çok ihtiyaç duyduğu şey güven. Hem de en zor sahip olduğu şey güven. Üstelik en çabuk sarsılan, kırılan ve kaybedilen yine güven. Her şeyin başı güven. Her şeyin sonu güven. En kolay istismar…
Kimim ben? Kimdim ki ben? Ben kimim ki? Bir başka bakış da… Kimsin sen? Kimdin ki sen? Sen kimsin ki? Kimlik arayışımız, ciddi emek ve zaman alan ve uzun uzadıya mücadele verdiğimiz. Uğruna hatalar yapıp, doğrularını aradığımız. Tamamlamış hissi olmaksızın bu dünyadan ayrılamadığımız. Kimiz ki biz? Kimdik? Kim olabilirdik? Yoksa hiç kimse olarak mı bitirdik?
Dünyadaki insanın yaratılışının bir acı olduğunu ve sonsuzluktan mahrumiyete bir sürgün olabileceğini düşünmek için sergilediğimiz…. Sonsuzluk beklentisine özlem ve yaşamın getirdiği acıları mutluluk, sevgi ve aşkla besleme gayretimiz. İçimizdeki mahrumiyetin öfkesini yaşamın kötülüklerine ekleyişimiz. Huzursuz kimliklerimizle, dünyaya getirdiğimiz mutsuzluk. Huzurlu ruhsal yaşamımıza, yükseleceğimizin hayali. Saçma tezat bir varlık olmak dışında biz neyiz ? Ve nasıl…