Doğa Ana

Azrail’e verilmiş özü vardı. Söz bu ya verildiyse, tutulmalıydı. -“Söz” dedi, sana bir can borcum olsun. -Vereceğim, dedi. -Vadesinde ödeyeceğim. …. Gel zaman, git zaman… Bir tohum oldu, bir fide oldu. Yeşerdi hayat oldu. Can oldu, cana değdi. Hayat oldu, hayat verdi. Geldiği bu dünyadaki her şeyi canından çok sevdi. Onlarda, onu sevdiler. Üstelikte, canlarından…

Evlat

Evlat, öyle bir şeydir ki. Eşşek de olsa sevilir. Hatalarını, eksiklerini, yanlışlarını ve zayıflıklarını görmek istemeyiz. Görmezden gelmeyi dileriz. Biliriz artı ve eksilerini. Onları iyi ve kötü tüm yanlarıyla sonsuz kabul ederiz. İşte bu kabul onları tam yapar, tamamlanma gücüne bağlı kılar. Kabulün gücünü azımsamayın. Eksikliğini de sakın azımsamayın.