Kumsalda yürür. Silsin dalgalar, ayak izlerini. Eğer olursa, vazgeçmek, Ve dönmek gerekirse eğer, bu mümkün olmasın. ********* Gemileri yakanlara gelsin, bu sözüm. Limanlar da saklayanlara sonra başka sözler söyleyeceğim. Onlar da, bize niye yazmadı diye sakın alınmasın.
Bize kimin nasıl davranabileceğini tam olarak biz seçeriz. Verdiğimiz izinleri, Çektiğimiz sınırları biz belirleriz. Limitlerimiz, hassasiyetlerimiz, kurallarımız olur. İletişimimizin kurallarını koyar ve kuralları ihlal edenlere -DUR- Tabelasını gösteririz. Tavizler, İstisnalar ve görmezden gelmeler sınırlarımızı yok eder. Sınırlarımız yok olduğunda kimliğimiz savunmasız bir şekilde istismara açılır. Biz kurallarımıza ve doğrularımıza sahip çıkmadığımızda bu açık kapıdan herkes…
Bu bir yaşam piramidi. Siz bunu Lafonten’den masallar sanıyordunuz. Değil ! Simdi düşünün… Kendinizi, en yakın hissettiğin canlı hangisi? İletişim, ilişki, iş, dostluk, aile yapıları, meslek seçimleri,… Hayatımızın her aşamasında ne yaptığımız, Nerede durduğumuz, Seçimlerimizin ne olduğu, Elde edeceğimiz sonuçların ne olabileceği, Yaşam piramidinde kendimizi koyduğumuz yerle sandığımızdan çok daha fazla ilgilidir. Tabi ki bu,…
Bilim diyor ki; Açıkça konuşulmayan, ifade edilmeyen… ?her travma acı ve korku, ?olumsuz, her tür yaşantı deneyim ve hissediş. İnsanın bedenine, aklına ve ruhuna eninde sonunda kalıcı hasar oluşturur. Bilim diyor valla. İnanmıyorsan dene gör bakalım, hasar bırakıyor mu?
Bekliyorlar, İstiyorlar, Sanıyorlar, Zorluyorlar… Biri olmaya. Tanımlı biri olmak ve olmamak arasında sıkışıyor insanlar. Sonra birisi olmayı ya da birisi olma kavramına karşı durmayı seçmek zorunda kalıyor her biri. Nasıl ömür israfı. Kendisini bulmaya uğraşması gereken insanlar, işi gücü bırakıyor… Onlara dayatılan kişi olmak ve ona isyan edip tepki oluşturmak arasında bir ömür debelenip duruyor.…
Duymadığın bir şarkının sesi belirsizce duyulur derinden. Üstelik de; Paldır küldür yaşarken. Duymadığını duymazsın. Duymazsın da, ritmin bir dramdır bazen. Aksiyondur kimisinde. Gerilimin ritmi, o da olamaz mı? Aşk şarkıları belki. Marşlar, çocuk şarkıları, türküler, ağıtlar, etik ya da etnik ritimler… İç ses desem değil. Hayal desem değil. Bu ne desem yeri değil. Bir ses…
Yok mu ettiler seni, Yaraladılar ve kırdılar mı üstelik, Yapmadıkları da mı kalmadı yoksa? ??????? Bir şey soracağım o zaman. Bunca olay, bunca zaman… Sen neredeydin? Sen seyahatteyken mi olmuş tüm bunlar? Sen neredeydin? Sorarlar adama…
Ruhu önce yükseldi, çok yükseğe çıktı ve yüksekte kendisiyle karşılaştı. Hah, seni arıyordum, dedi gördüğü kendine. Kendini bulmuş kendi, konuştu ona. Beni burada arayana, kendin gibi olaydın hayatında. Sahipleneydin kendini. Hazırlanaydın kendine. Özeneydin ve ciddiye alaydın kendini. Kendin olaydında dünya da, kendini kaybetmeyeydin. Kendini bulmak için buralara kadar koşup da gelmeyeydin aslında. Şimdi var git…
İki kişilik kalabalıkta yorulmuş kadın sordu adama, Neden bu kalabalık? Yetmiyor muyum yoksa ben bu ilişkiyi doldurmaya? ???? Tabi ki böyle olmadı. ⛄️Ezildi, büzüldü… ⛄️Yetemediğini düşünüp üzüldü… ⛄️Korktu kaybetmekten… ⛄️Tercih edilir buldu kendini az da olsa, rekabette kazanmak hırsı oldu… ☃️Yetersizlik duyguları tetiklendi, ☃️eksikli güvensizlik hislerinde azımsandı, ☃️Boyun eğmek ve dirençsiz olmak fikrinde takıldı kaldı.…
Uyanmak zor gelir de, Güneş doğmuştur bir kere. Ne ışık bırakır peşini, ne de uyanmış olanlar buna izin verir. Gözlerini de kapatsan. Kulaklarını da tıkasan. Kendini de saklasan. Gün doğmuştur bir kere.