“Kalbim sana ait” diyerek sarıldı adam. “Kalbim sana ait” diyerek sarıldı kadın. Değiştiler oracıkta kalplerini. O akşamdan sonra emanet kalpler taşıdı her ikisi. Birinin yaptığından, diğeri kırıldı. Diğerinin yaptığından, öbürü üzüldü. Emanet kalpler bundan çabucak kırıldı.
Kendinden kaçıp, kendini bulmak… Süper bir fikir. Hiç kendimize, içimize bakmamıza gerek yok. Gerçekliğimiz de ve gerçek temaslarımızda, Biz’in bir önemi yok. Hemen, Biz’den kopmuş ve uzaklara bırakılmış benliğimizi aramaya koşalım. Aslında bu biz değilmişiz gibi yapalım. Hatta bu bizmişiz gibi bile yapalım. Kişisel sorumluluğumuz olan -kendimizi kendimizde keşfetmekten- her şekilde kaçalım.
Ressamlık yeteneğimi zirvedeyken bıraktım. Zirveye çıkmak kolaydır 😁 Ama orada kalmak zordur, derlerdi. Haklılarmış. Aslına bakarsanız çıkmak da , kalmakta emek ister. Yetenek sadece çıkış süresini kısaltır, zirvede kalış süresini uzatır. Hak edilmiş şeyler uzun ömürlü ve hilesiz zirveye yerleşir. Geri kalanı olması gerektiği gibi dönemlik yaşar sonrasında zirvenin kıyısından uçuruma doğru dökülür gider.
Statükoyu Korumak Komik bir tabir. Statüko – durumu sabit tutmaya çalışmaktır. Aynı kalmak zaten, kaybetmek ve geride kalmakla aynı anlama gelir. Yaşam ilerlemek demektir. Her şey ilerler. Her şey büyür. Her şey gelişir. Her şey genişler. Statüko geride kalır. Statükoyu korumaya çalışmak bu yüzden nafile bir eylemdir.
Duvarsız yaşamak Zirvenin bir altında kendine yuva yapmak. Acık bir havada ufka kadar engelsiz bakmak. Olduklarından ve bildiklerinden dahi engelsiz olmak. Uğultulardan yüksek, kuş seslerine yakın durmak. Aklın engellerinden başka bir yerde durmak. Kalbinin yüklerinden hafif olmak. Bu yaptıklarınla olmayacak. Bu olduklarınla olacak.
Eşim benden soğudu. – Nasıl anladın? Bu gün bana seni seviyorum demedi. – Ne kadardır birliktesiniz? Beş yıl. – Beş yılı bir eline al şimdi. Bu günü de öbür eline. Eeee şimdi ne yapayım? – Kapsini de al, çantana koy. – Evine git. – Eşinin karşısına çık. – Bu sefer de sen ona söyle –…
Çerezler, Fındık fıstık… Kilo aldıranlarından hani 😀 Çerezler, Hani bilgisayarınızın içine dolup, Hafızasını, hızını düşürenlerinden 😁 Çerezler, Hani vakit geçsin diye günümüze doldurduklarımızdan, Zamanımızı çalıp, bizden eksiltenlerden 😀 Fazla abarttığımız şeyler, hani gözden farketmeden kaçan küçük çerezler…
Birisinin, seni sevmesini istersin. Öyle alelade birisinden değil, birisinden istersin bunu. Özel birisinden, ondan. Tüm dünya bir yana, onun seveceği bir an diğer yanadır artık. İmkansız aşk olarak nitelendirdiğimiz bu aşk, olmazın özlemidir. Hasretin kendisidir. Ulaşılmaz olanın hayalidir. Karşılıksız aşklar, tek taraflı sevdalar, kavuşulmamış ayrılıklar, kaçırılan fırsatlar, yitip giden mutluluklar… İşte hepsi orada birikir.
Sensiz ben bir hiçim!.. diyen birisiyle birlikte olduğunuzda. Bunu çarpanlarına ayırırsınız. Siz ve bir hiç. Sonra bir hiçi taşımak zor gelir. Bir şey olsun istersiniz yanınızdakinin. Sonra… Sonra ne mi olur? Gider bir şey olan birisini bulursunuz.
Aşklar ve aşıklar, değerli varlığının tasdiki ve onayı anlamında oluverdi mi artık bir daha onsuz olamazsın. Kutsal aşklar, aşk insanları, aşka tapanlar… Kalpten gelen bir aşkın gerçek sahibi misiniz? Yoksa değerli olmak için ona muhtaç yaşayan kişi misiniz? Bütün mesele aslında budur. Sevmek ya da sevilmeye çaresiz açlık duymak… Bu derinde şudur. Şahitlere ihtiyaç duyan…