Dünyadaki insanın yaratılışının bir acı olduğunu ve sonsuzluktan mahrumiyete bir sürgün olabileceğini düşünmek için sergilediğimiz….
Sonsuzluk beklentisine özlem ve yaşamın getirdiği acıları mutluluk, sevgi ve aşkla besleme gayretimiz.
İçimizdeki mahrumiyetin öfkesini yaşamın kötülüklerine ekleyişimiz.
Huzursuz kimliklerimizle, dünyaya getirdiğimiz mutsuzluk.
Huzurlu ruhsal yaşamımıza, yükseleceğimizin hayali.
Saçma tezat bir varlık olmak dışında biz neyiz ?
Ve nasıl açıklanabiliriz ?
Her zaman dediğim gibi, daha iyi bir varlık haline dönüşebilmeye potansiyeliz.
Sadece birer potansiyeliz.
Ne olduğumuz değil de. Ne olabileceğimiz aslında bizi en iyi anlatan.
Kendimizi bulmamıza ve olmamıza engel ne ?
Engel olan da huzursuz, küskün, kızgın varlığımız.
Ve dünyadan büyük hale gelmiş egomuz.
Yazar notu: Valla yazdıktan sonra insan olduğumdan hem utandım, hem de gururlandım.