Şimdi aklıma geldi.
Bundan 3 ya da 4 yıl öncesiydi. Bir gün birisi bana demişti ki 10 aydır çalışıyoruz ama hiçbir işe yaramıyor. Boşuna geliyorum gibi hissediyorum… demişti.
Güldüm içimden, bitirelim o zaman, dedim.
?
?6 yaşından beri görmediği onları terk etmiş babasıyla ilk kez yüzleşecek gücü bulmuş ve yüzleşmişti.
?Onu 9 yaşında terk etmek mecburiyetinde kalan annesin ile birlikte yaşamaya başlayacak kadar ağır bir süreci tamamlamıştı.
?İleri seviyedeki kaygı bozuklukları için On yılı aşkın bir süredir psikiyatrik tedavi görüyordu. Yaşamı düzene girdikçe tüm bunların hepsi üzerinde çalışmasak bile kısa bir süre içerisinde sıfıra inmiş, otobüse bile binemezken araba alma planlarına başlamıştı.
?İşinde 2 kere ciddi oranda zam, bir adet terfi almış. Sonra iş değiştirmiş üst konumda daha yüksek bir maaşla işe başlamıştı.
?7 yıllık uzatmalı ve ayrıldığı sevgilisi ile evlenme aşamasındaydı.
?Öfke ve saldırganlık sorunlarını kontrol altına alabiliyordu.
?Müziğe dansa ve spora başlamıştı.
?Hayatında belki de ilk defa kredi kartı limiti bitik değil. Hatta kenarda birikimi vardı. Biraz daha arttırıp arabasını alma hayalleri kuruyordu.
?Bir kez yurt dışına iki kez de ege bölgesine tatile çıkmış ve oldukça güzel zaman geçirmişti.
?Gözlerindeki deli bakışının yerine pembe yanaklar ve yaşama heyecanı yerleşmişti çoktan.
?
Haklısın dedim içimden.
Bir işe yaramadı.
Nankörlüğe çare yok.