Elindeki ağacın dalıyla toprağa uzunlamasına bir çizgi çizdi. Aralarından geçen çizginin öbür tarafında kaldı.
– Bu çizgi bizi ayırıyor. Buradan ilerisi sana yasak. dedi
Zaman geçti yağmur yağdı, rüzgar esti topraktaki çizgi silindi.
Ardında kalan zihninden hiç silinmedi.
O çizgi sonsuza kadar orada durmaya devam etti.
*************
Bazı kırgınlıklar unutulmaz.
Bir kez araya mesafe konulduğunda,
araya bir çizgi çekildiğinde
kırılan kalpler kolayca onarılmaz.
Gün gelip çizilen çizgiler silinse de, zihindeki anılarda iz yapan ağaç dalının bilince attığı çizikler hep hatırlanır.
Çizilmiş olan o çizgi, sınırlanmaya işaret eder,
o çizgi, itilmeye ve dışlanmaya işaret eder,
o çizgi, ayrılığı anlatır,
O çizgi, kabul edilmediğini gösterir,
değersizleşip yok sayılmanın kolaylığını hatırlatır.
Bilir ki, bir gün tekrar çekilen bir çizgiyle yine dışlanacak ve kolayca ötekileştirilebilecektir. Kalplerinde bir kez bölünmüş insanların, birbirlerine bakan ve sarılsalar birleşecek yüzleri artık o çizgiyle bir kez dağlanmıştır.
Çizilen bir çemberin içine konulup yaşama alınan bir insanı, yine araya çiziline bir başka çizgi ayırmıştır.