Ellerinde olanla gidebilen ve kendilerini yeterli hissedebilenlerin yetindikleri hayatları olur.
Yetinmeyi anlarım.
Mütevazi olmayı da…
Ama bu öyle bir şey değildir.
Bu yeter sanmaktır.
Bu olanla başkalarından önde ve ileride olduğuna inanmaktır.
Bu insanların kendine söylediği yalanına, kendisince inanmaktır.
Kendi önlerinde kendileri durur insanların.
Oldukları ve olabileceklerinin tam arasında dururlar hem de.
Ve durdukları yere kadar anca olabilecekleri kişi olurlar, daha fazlası değil.