Katı bir realist olmak istemem hayatta ama bu ömrü saniye saniye yaşadım.
Gün oldu, yıl yıl kaybettim.
An oldu dakika dakika kaybettiklerimi geri topladım.
Kolay kazanılmadı hiç bir yaş.
Her yıla döküldü bir çok damla yaş.
Geçmedi anlar anılar.
Bitmedi hatırlamak zorunda olunanlar.
Emek emek toplayınca hayatı, her anına ödeyince bedeli, insan realiteden bağımsız olamıyor.
Her renkteki hayata, sadece pembe bakamıyor.
Anne sütü kokan bebek, bende olmak isterdim.
Gamsız ömrün keyfini, bende sürmek isterdim.
Bu koskoca dünyadan, bende bihaber olmak isterdim.
Bir dakkalık pişmanlıkla harcandı bu anım.
Son üç cümlemde elbette yalanım.
Doyasıya yaşamaktan olmam pişmanım..