Kağıttan bir uçak yaptım.
Sonra çıkıp, balkondan boşluğa fırlattım.
Uçarak uzaklaştı, izledim.
Rüzgarın da yardımıyla uzun uzun, süzüldü.
Kanatlarının gücü tükenen kadar, dayandı.
Rüzgarsa onu taşıyabildiği kadar, taşıdı.
Bir süre
Bir mesafe
Bir aralık

Yüklediklerimi taşıyıp götürebilir diye, geçirdim içimden…
Gözden kaybolabilir diye, umut ettim.
Taşıyamadıklarımın hepsini, kağıttan bir uçak taşır zannettim.

*****
Yazarak,
Resmederek,
Müzikle,
….
İçimizdekilerden azat olmak isteriz.
– Tanımlayamadıklarımız,
– Söyleyemediklerimizi,
– Yüzleşemediklerimizi,
– Çözemediklerimizi,
– Affedemediklerimizi,
– Biriktirmiş olduklarımızı,
bir şekilde bırakmak ve rahatlamak ihtiyacımıza,
duygularımızın köpüren ve taşan fazlasına,
Rahatlamaya olan ihtiyacımıza, bir araç ararız.