Tereddütler ile dolu iseniz. Ve birisinin bu konudaki fikrini almak sizin için çok önemli hale gelmiş ise. Büyük ihtimalle, Bildiğiniz gerçeği inkar etmektesiniz. Yanılmış olduğunuzu umut etmektesiniz. Yanlış tahmin ettiğinize inanmak istemektesiniz. Yoksa neden tereddüt edesiniz ki?
Günlerden birinde, bir şüphe düşmüş içine. Şüphe bu bir kere düştü mü içine, kolayla çıkmaz geriye. Kim tuttuysa ucundan, çekememiş. Kim ki çıkartmak istediyse gerisin-geriye çıkartamamış. Ne yapıldı ise bir daha faydası olmamış. Şüphe bu ok ucu gibi, girmesi kolay çıkması zor ve acılı.
Sevdiklerinizi ilgiyle boğmayın. Alakadar olmayı abartmayın. İhtiyaç duyduklarında orada olun yeter. Onlar bilirler, sizin onları ne kadar çok sevdininizi. Gözlerinizde görürler. Sahte olduğunda, uzak olduğunuz da, odağınızın çok uzaklarda olduğu zamanı da iyi bilirler. Ondan da şüphe duymayın.
Kimden şüphe duyar en çok insan aslında, bilir misim? Söyleyeyim, Kendinden… Ve kendinden şüphe duyan, artı, hiç kimseden ve hiç bir şeyden emin olamaz. Korku sarar, Şüphe sarmalar, Vesveseler onu oyalar. Obsesyon mu dersin sonrasına, takıntı mı dersin, kıskançlık mı, yoksa güvensizlik mi dersin bilmem. Saldırganlıkla öfke ve de depresyonu da ister istemez arasına eklersin.…
Şüphecilik yerleşmiş hayatına. Paranoyak gündüz rüyalarında ve sorgulayan bakışlarında. Kilitsiz evlerin üç kilitle sürgülenmiş kapılarında, şüphecilik peydah olmuş benim yurduma. İnanmaz, güvenmez sır vermez olmuş olmuş herkes. Ser verir, yine de sır vermez olmuş herkes.
Düşündüm buldum, İhanetin kitabını yazdım. Şimdi ifşaa ediyorum, okuyorum ve herkese ? İhanetim senden değil ki, Sana değil ki, Bana öylece kızıyorsun. Sana sadığım lakin, ben kendime hain. Zararı sana olsun, ister miyim… Gerçekten öylemi sandın? Ben tüm yaptıklarımı; Kendime ceza olsun, kendime ödül olsun diye yaptım. Karşı değilim ki sana, Yaptıklarım her zaman seninle…
İkilem – Yapılamayan seçinler ile – Yapılmış seçimlerden, aklımızın seçmediğimizde kalan kısmına ikilem denir. Üçlem, beşlem, yüzlem … 🙂 bile olsa hepsi ikilemdir. Bunun sebebi; Kişinin seçimleri ile kişinin yaşadığı çatışmadır. Aslında bu çatışmada gerçekte iki aktör vardır. Kişi ve seçim. Ayrıntıya girmemizin nedeni şudur. İkilem, tereddüt, karar alamama, pişmanlık, kararsızlık ve türevleri sorunlarda iki…
Tereddüt ’ün açtığı boşluğa dolar, olmayanlar. Olacaklar, zaten oraya sığmaz. Tereddüt, bilir eksiği. Tereddüt, zayıf olduğumuzu, hakkı olmayanı, gerçekçi olanı ve de olmayanı bilir. Tereddüt, olacağına olan inancın tükendiği-bozulduğu zamandır. İnandığımızın çürümeye başladığı zamana, biz tereddüt deriz. İçimizde çürümüş bir etin kokusunu duyar gibi, onu keskin hissederiz. Bir kez soluduk mu, artık aklımızdan çıkmaz. Tereddüt;…
Çizgi filmler artık zevk vermiyor, Eskisi kadar şaşırmıyoruz, Olur olmaz her şeye umutlanmıyoruz, Şüphelerimiz var, Daha az hayal kurup, daha gerçekçi duruyoruz, Sorumsuzluklarımızın bile sorumluluklarını almak zorundayız, Birileri, bizden bir şeyler bekliyor, Daha az güler olduk, Planda yapıyoruz, Sanırım gerçekten büyüdük. Büyüdüğümüzü algıladıkça, büyümekten korkan bizlerin… Büyümemek için verdiğimiz çabaların ardından… Büyümenin sonuçlarından kaçmak için……
Neden güvenesin. Neden güveneyim. Kim, kime ne sebepten güvensin? Nasıl ilginç bir yaşam ve nasıl ilginç bir varlık bu insan. Hem en çok ihtiyaç duyduğu şey güven. Hem de en zor sahip olduğu şey güven. Üstelik en çabuk sarsılan, kırılan ve kaybedilen yine güven. Her şeyin başı güven. Her şeyin sonu güven. En kolay istismar…