Çizgi filmler artık zevk vermiyor,
Eskisi kadar şaşırmıyoruz,
Olur olmaz her şeye umutlanmıyoruz,
Şüphelerimiz var,
Daha az hayal kurup, daha gerçekçi duruyoruz,
Sorumsuzluklarımızın bile sorumluluklarını almak zorundayız,
Birileri, bizden bir şeyler bekliyor,
Daha az güler olduk,
Planda yapıyoruz,

Sanırım gerçekten büyüdük.

Büyüdüğümüzü algıladıkça, büyümekten korkan bizlerin…
Büyümemek için verdiğimiz çabaların ardından…
Büyümenin sonuçlarından kaçmak için…
Ayrıca çaba sarf ediyor oluşumuz var ya.
Sanırım insan hiç bir şekilde, tam anlamıyla durumundan memnun olmuyor.
Bunun sonucu olarak geriye kalan tek seçenek ;
Durumunu, yani büyüdüğümüzü görmek olsa gerek.

Büyüdüğümüzü kabul edip, kaybetmek istemediklerimize daha bilinçli sarılmak.
İşte yetişkin tavrımız bu olmak durumunda.