Resimleri kara kalemle yapıp.
Renkli sayfaları izlerken gördüm onları.
Silikleştirdikleri yaşamlarından kaçıp parlamaya çalıştıkları hayatlarında gördüm onları.
Tuvalin yağlıboyaya açlığı gibi boyaya aç, yağlı hayatlara sıvanmış olanlarını.
Kapadım gözlerimi, yinede onları gördüm.
Meşref dediklerine meşrefliklerini , hafiflemez açlıklarını.
İster istemez onları gördüm.
En çok kınayanlarını, en çok özleyenleriyle gördüm.
En büyük konuşanları yuttukları lokmalarında saydım.
Kendileri için korktuklarını ve korkunun hiç bir işe yaramadığını yaşadığım koca bir ömürde gördüm.
Canlılığın verildiği canları gördüm.
Kara kömürle boyansa, sönmeyeceğini gördüm.
Her insan kendinden sorumluymuş.
Kendisine sorumlu olmadan, başka insanlardan sorumluymuş gibi yapanlarındansa çok ama daha çok gördüm.
