Rezil…
Utanmadan her türlü kepazeliğin altından muzipçe fırlayan, sevimli şeylere içten gelen anlayışla, anlayışlı halimizle söylenmiş keyifli tanımlama…
Ne saçma bir tanımlama oldu ama öyle sanırım.
Ya rezil olmak,
O da safça çocuksu hataları tekrarlanarak kendini küçük düşürmek.
İki arasındaki fark ne?
Biri zamanında yerinde güzel ve sevimli. Diğeri zamansız ve istemeden, rızamız ve kontrol isteğimize rağmen tersinde olmakta. Bu durum yetersiz, kontrolsüz ve beceriksiz olduğumuz hissedişinde olduğu gibi uygunsuz durumlarda kalmak yani rezil olmak korkusunu kendiliğinden içimize salmakta.
