Ya , İnsanların bilmediklerini varsayar. Bilmedikleri için bunları yaşadıkları varsayımı ile, onlara bildiklerini anlatırsın. Ya da, İnsanların bildiklerini, olduklarını ve yaptıklarını dinler. Sadece anlar, Sadece dinler, Sadece görür, Sadece kabul eder, Sadece onların varlığıyla tüm süreyi ve alanı doldurur. Eğer var ise- Eğer ister ise, boşlukları bulmaya ve onlara da bunu buldurmaya çalışırsın. İşte fark…
Sosyal olabilmek önemli bir ihtiyaç. Sosyal olmanın devamındaki mecburiyette şu ki, sosyal kimliklerin varlığını öz kimliklerle doldurmak. Sanal sosyalleşmelerin kalabalık yalnızlıklara çıkan kısmı da burada işte. Kendinden kopuk, gerçeğinden uzak kabulün derinlerde bir anlamı olmaz ki bu tür bir sosyal onayın. Kimlik olarak kabul edilmemiş olan, sosyal kimliğinin kendisine uzak kısmındaki kabulünü tehlikeye atmaktan korkar…
Ne yapılması gerektiğini bilen, Ama, yapmaya gücü yetmeyen. Ama, çözüm olacağına yeterince inanmayan. Ama, koşulların varlığının izin vermediğini düşünen. Ama, yaptığını zanneden. Ama, bunu başkalarının yapması gerektiğine inanan. Mükemmel insanlarız. Niye bu kadar sık sorun yaşıyoruz anlamıyorum.
Her şeyin bir matematiği var. Formülünü yaşarken çıkartıyor insan. Ne kadar çok problem çözerse de o kadar çok formülün uygulamasını biliyor. Zamanla o formüllerle ilgili sorunların çözümlerinde hız kazanıyor. Devamının nasıl olabileceğini nasıl bilebilirsin, diyor insanlar. – Basit diyorum. – Bu denklem bir sonuca gider. Girdiler belirli, formülü oltada. Ee artık, bir çıktı olağan olarak…
Safkan safın saflığına, saftirikim. Saflığın değerinin anlaşılabildiği tek dünya, saf olabilenlerin var olduğu bir dünya. Saflık, iyi niyetin diğer özelliklerin hepsini aştığı bir hayale ait. Saflık, koruması zor beyaz. Bir avuç baca kurumuysa koca bir mahalleyi kirletme potansiyelinde. Bir ütopya saf kalmak. Bir rüya saf yaşamak. Saflık işte bunların hepsi, safça beklenen uzak bir dünya.
Çirkin karakterini kimden almış bilinmez. Ruhunun pisliğini kime bulaştıracak tahmin bile edilmez. Nefretle büyütülmüş. Öfkeyle çürütülmüş. Salınmış sokağa, otobüse. Uğraşma, lanetlemekle düzelmez. İnsanı rehabilite etmek kusurlu ve pahalı bir uğraş. En başında eğitmekse zahmetli de olsa, kusursuz ve bedava.
Danışmanlar insanların yaşamına misafir olmaktan sürekli olarak keyif almazlar. Bunun sebebi ; ?Kendileri için o kişiye misafir olmamalarıdır. ?Misafirlikleri amaçlıdır ve misafir olunan hayat için oradalardır. ?Görevli geldikleri ve süreli kalacakları zamanı emanet kullanırlar. ?Kendilerini dışarıda bırakmış, sorumluluklarını yanlarına almış ziyaretlerinde kimlik olmaktan uzak simge olarak otururlar. ?Bildiklerinin ve olduklarının önemsizliğinin idirakinde olurlar ve ev…
?Benzerlerinden birisi…. ?Olanlarda birisi…. ?İmkanlılardan en mantıklısı… ?Mecburiyetler Saçma sapan seçimler yaptığımız ve onlarla yaşamak zorunda kaldığımız bir yaşam, Sonuç, duyarsızlık. Görebildiğimiz, Algılayabildiğimiz, Bakış açımız, Vizyonumuz, … Kısacası becerebildiğimiz kadarlı avunmalar…. Bir o kadar bahaneler. Haaa bir de şans faktörüne yüklenilenler Hayatımızın özeti olmamalı.
Dediğim dedik ile salıncakta ki çocuk aynı şeyi yaparlar. Ne kadar çok hareket ederlerse etsinler, Her ikisi de sonuçta eylemlerini başladıkları yerde tamamlarlar.
Gerçek, Kimin gerçeği olduğundan bağımsız olduğunda geçerlidir. Sır, Kimin bildiğiyle ve kimin bilmediği ile ilgili olandır. Yalan, Kendi gerçeğini kabul ettirmek amacıyla başka gerçeklikleri sır gibi saklamanın sonucudur. İşte bu nedenle, gerçek cümlesi – en fazla kullanılan gerçek yalandır. Yalan, bir başka gerçek yalanla ispatlanır. Bozacı ve şıracı böylece devam eder…. Bir zaman sonra hepsine…