Yanında birinin varlığı yeter.
Sen fasulyeleri ayıklarken, iki laf atsın, sana eşlik etsin. Bitiverir hemencecik.
Şöför koltuğunun yanındaki koltuğun dolu olması yolları kısaltır. Yorgunluğu azaltır.
İnsan;
eşlikçi ister,
paydaş ister,
paylaşmak ister,
şahit ister,
yoldaş ister,
arkadaş ister.
Onun varlığından yansıyan kendini, daha net görmek ister.
🚖
🚘
🚖
🚘
🚖
🚘
Bizimde birincil vazifemiz budur zaten.
Yanında olmak
Hani, -bir şey olmak- bir şey sayılır ya.
O, yanında olma konusuna parantezdir açılan.
“(“
O, herkes gibi bizim de mecburiyetimizdir.
O, tüm insanların kendisi ile ilgili temel vazifesidir.
O, insanın kendisinde tamamlanması ve içinde ayıklanmasıdır.
Kendisinin, o yolculuktan ve önceki yolculuklarından alması gereken payıdır.
Ondan sonra yok sayılan ve merkezden çıkarılan, kapanan parantezdir.
“)”
Birinci vazifemiz yanında olmaktır.
İşte gerçekten ihtiyaç duyan için, o an orada olabilmek her şeyden çok daha önemlidir.