Çalıştığım insanlarla; istemsiz bir şekilde, aynı düşünce duygu frekansına gelip, birlikte hareket etmeye başlarım.
Bu onları anlamak için, onlar gibi olmaktır.
İş burada başlar. Frekansım, onlarla eş olduktan sonra. Onlardan dışarı çıkıp, kendim olmam ve bir dış göz olarak duruma bakmam gerekir.
Bu, ardışık olarak devam eden uyumlanma ve kendini frekansın dışına atma gayreti gerektirir.
Bazen oldukça zor olur.
Dökülen bir şelalenin akıntısından kurtulmak kadar zor.
Yüz km hızla giderken, bir anda on km hıza dönmek kadar zor.
Gereklilik her ikisini de başarabilmektir.
Biri eksik kalırsa diğeri ayakta kalamaz.
Ya ben, ya da öğrencim yıkılır.
