Bir umut çiftliği inşa etti kendine ve diğerlerine.
Umut yetiştirecekti, o çiftlikte.
Serpti toprağa , tohumları.
Suladı, fideleri.
Büyüdü her biri, neredeyse ürün vermeye başlayacak.
Bir fırtına geldi o sıra, kasırganın adı “Terslikler ”
Sildi süpürdü, tüm umutları.
Çiftliğin sahibi, dolaştı yıkıntıların arasında.
Yıkıntıların arasından parçalanmış bir fideyi acuçlarına aldı ve ona baktı.
İçinden konuşmaya başladı.
– Umut olacaktın, olmadı. Şimdi umutsuzluk oldun.
– Öncesinde hayalimdin. Şimdi kaderim oldun.
– Dün için yarınımdın. Bu gün, dünüm oldun.
– Dün benim sevincim iken, bugün benim hüznüm oldun.
****
Büyük umutların kaybı, başka kayıplara benzemez.
Beklenti ne kadar büyük ise, kayıp da bir o kadar büyük olur.
