Basit bir hissediş, insanın içinde sonsuz kez yankılandığında.
Artık basit olmaktan öteye geçer.
Çoğu zamansa içinden çıkılamaz hale gelerek, tek gerçekliğine dönüşür.
Düşünceler, şüpheler, algılar, inanışlar, fikirler, hissedilenler…
Kendi başına bırakılarak bir köşede unutulduğun da….
Görmezden gelinip fazlasıyla ötelendiğin de…
Karanlık ve nemli köşelerde bırakıldığın da…
Baş edilmesi zor büyüklüklere ulaşır.
Biz büyürken, biz olgunlaşırken…
Onlarda bizimle büyür.
Onlarda bizimle olgunlaşır ve çoğalır.
Yarın kalmış işlerimiz.
Düzeltilmesi gerekenler.
Sorun ve problemlerimiz.
Travma ve yaralarımız.
Korku ve kırgınlıklarımız.
Biz onları görmezken kaybolmak bir yana güçlenmeye ve etkinliklerini gizliden gizliye arttırmakta sinsice ilerlerler.
İşte bu yüzden umursamazlık tehlikelidir.
Tehlikelidir.
Çünkü;
Bizim umursamadıklarımız,
kendi varlıklarını umursarlar.
Hem de sinsice.
