Takıldı Çapası En Derinde
Özgürlüğü yaşamak için denize açıldı.
Açık denizlerde bir yerlerde saldı çapayı derinlere.
Biraz durdu, eğlendi olduğu yerde.
Derken gitme zamanı geldi, asıldı çapaya.
Çapa gelmez, tekne gitmez oldu.
Anladı o zaman, Çapa bir batığa takılmıştı.
Dalmak olmazdı, su derin.
Çekmek işe yaramazdı, çapa takılmış.
Kalmak olmazdı, fırtınası var denizin.
Gitmek olmazdı, çapayı geride bırakıp.
Bir zamanların maceracılarında, bir batıktı onu bağlayan.
Belki o da, bir çapanın peşinden orada kalmıştı.
Belki tam orada, yolculuğuna devam etmekten mahrum kalmıştı.
Bırakmıştı, oracığa kendini.
İki seçenek vardı geride.
Ya orada çapayla kalıp, batığın yanına gömülecekti.
Ya da çapasından vazgeçip, yoluna devam edecekti.
Canlandırdı zihninde, gitmişti bırakıp da geride…
Hep o kaybettiği çapanın acısı içinde.
Canlandırdı zihninde, kalıp da gömülmüştü derine…
Hep özgürce gezinmek isteği kalmıştı içinde.
