İnsanlar geçti önümden, Geçtim insanların önünden, Adımlardan bir yol oldu. Yolu ismi mahallem oldu. ***** Eskilerde mahallelerimiz vardı. Sokaklarında tanıdık yüzler, Tanıdık yüzlere verilen içten selamlar… Doğanlar ve ölenler, Gülenler ve üzülenler, Birbirini bilirdi insanlar. Eskilerde, sokaklarında birbirini bilen insanlar olurdu.
Tarihin sayfalarında bana da yer açın dedi. Sordular, -Ne keşfettin? -Ne Başardın? -Herkes seni nasıl anmakta? Cevap verdi. Birinci yok bende, ikinci yok bende, esas mesele üçüncüsün de iyi / kötü fark eder mi tarihte? **** İşte, anılmanın 50 tonu var her dilde…. İz bırakmak bir yönü işin. Diğer bir yönü de, varlığını kanıtklamak kendini…
İnsan duygularıyla özgür olabilir, yine aynı duygularla kendini esir edebilir. İnsan kalbiyle özgürleşebilir ve yine kalbiyle esareti tadabilir. Düşüncelerinde özgür kalabilirken, aynı düşüncelerin parmaklıklarına kilitleyebilir kendisini. İnancı sonsuz özgürlüğü olabilirken, en bağnaz zindanların karanlığına da gömebilir insanı. Aynı şeylerin insan yaşattığı iki farklı ucun tam ortasında durur insan. Ve hangi yöne gideceğini tam olarak kendisi…