Nefes alalım. Ciğerlerimizin en ücra köşesine kadar hava dolduralım. Sonra onu sonuna kadar boşaltalım. Hepsi bittiğinde, anlayacağız. İçimize ne kadar çok hava aldığımızın bir önemi yok. Tek önemli olan şey, devam edebiliyor olmak. Almak ve vermek. Bunu, durmadan sürdürebilmek. Yani dostum, yola devam edebilmek. Yaşamak dediğimiz bu değil mi? Devam edebiliyor olmak.
Nedenlerin olması gerekir. Yazmak için, okumak için, başarmak için, yaşamak için… Öylesine anlamsız olmamak için.
Ne zor derseniz? Zor insanlarla yaşamak zor. Söylesen eğer onlara, zor olduklarını. Ben değil esas zor olan sensin, derler. Bu, bize şunu gösterir. Zor insanlar, zor insanlarla zorlanır. Kendi karakterlerinde olanlar, karakterlerinin uzantısı olan zorluklarla sınanır.
Yaşamak o kadar ciddi bir iştir ki, Aldığımız her kararın, Yaptığımız her bir seçimin, Ve yapmadıklarımızın Ve dahi almadığımız kararların sonuçları olur. Bu yüzden aklımızı istisnasız kullanmak zorundayız. Bilincimizi eğitmek zorundayız. Kendimizi geliştirmek ve hepsinden önemlisi kendimizi sahiplenmek ve sorumluluk sahibi olmak zorundayız.
Değişik yerlerde, Değişik insanları tanımak. Ve farklı lezzetlere daha açık davranmak. Aslında bir bölgeye, bir kültüre misafir olmak. Değiştirmeye çalışmak değil ortamı, ona uyum sağlamak. Mutlu olmanın anahtarlarından birisi de bu işte. Bu anahtar, bu akşam, bu kapıyı açtı ve ilk defa bu dondurmayı tattı. Uyum sağlamamak (- bir kültüre , -bir yere, -bir bölgeye,…
Bir ortası yok mu? Aşırılık, aşırı bir yaşam şekli. Dengesizlik, dengesiz bir hayattın eseri. Bilinçsizlik, bilinçsiz bir insan seçimi. Saçmalıklar, saçmalamamın sonucu. Böylesi saçma, bilinçsiz, dengesiz, aşırı birisiyle uğraşmayı neden istesin birisi?
Saçlarını kırmızıya boyamak için bekledi. Büyümeyi bekledi. Makyaj yapmak için, Saçlarını savurmak için, Özgür olmak için bekledi. Bir gün büyüyecek ve bir birey olacak, her insan kadar o da özgür olacaktı. Tüm yasaklarından, tüm baskılarından, tüm çocuk engellerinde kurtulacaktı. Bekledi. Beyaz gelecek kostümünden telli duvağını aralayıp kızıl saçlarıyla selamlayacağı özgürlüğünü bekledi. … Kız olsun, erkek…
Kendin gibi misin? Yoksa hiç mi düşünmedin? Geldiği gibi mi karşıladın günleri ve hayatı? Hani derler ya, “Sen olsan ne yapardın? Bir daha dünyaya gelsen nasıl yaşardın? Nasıl olmuş olmasını dilerdin?” Bu sorulara verilecek bir cevabın varsa eğer, kendin gibi olamamışsın demektir bu hayatında. Artık bir daha ki sefere inşallah.
Bana ne, Yok sen neymişsin Ve sen ne yaşamışsın, Kime ne üstelik. Kim ne yapsın sende olanı. Kim ne yapsın sana olanı. Neymiş miş, kimmiş miş, Sanma ki yaptıkların önemliymiş miş. Her insan için aslında bir kendi önemli. Şunu iyi bil ki, o da senden önemli. Dünyaların merkezi her dünyanın kendi çekirdeğidir. Kendi dünyası olmayanın…
?Girdaplarımızdan, ?kapılıp gidişlerimizden, ?çaresiz sürüklenişlerimizden, ?elimde olmadan kaybolup gidişlerimizden … Bahsetmeyeceğim bu resimle. Bu resimde sifondan bahsedeceğim. Bastık mı butona alıp başını giden. Gitmekten başka çaresi olmayan… Ve çaresizliklerimizde kendimizi nasıl hissettiğimizi bize bir kez daha hatırlatan.