Bir insanın vicdanı, Diğer insanların, ona gösterdiği vicdan kadardır. Bir insanın dürüstlüğü, Ona öğretildiği kadardır. Bir insanın samimiyeti. Diğer insanların, ona gösterdiği samimiyet kadardır. Bir insanın farkındalığı, Elindeki mevcutları ile, fark edebildiği kadardır.
Ondan başka ödeyecek kimse yokmuş gibi, O etmezse kendini feda, herşey yok olacakmış gibi. Fedakarca feda etti başka yaşamlar gönlünce yaşasın diye. Vicdanını sevgiyle sardı ve mutlu olsunlar diye mutsuzluğuna yol aldı. Geliş amacı hizmet, kalış amacı yüklenim, gücünün kaynağı vicdanı oldu. Gücü kadar yetti, gücü bittiğinde olduğu yere serildi. Eller düğüm oldu, ayaklar üstüne…
Elini, bir cebine soktu. Ceplerine doldurduğu cehennemlerinden birazını avuçlarına aldı. Bir avuç kirli parayı harcar gibi, bu gün onu harcadı. Ceplerindekilerin hepsinin, hem sahibi, hem de koruyucusu. Onları nasıl ve neden topladığı bir yanda, İçlerinde neler olduğu diğer yan da durdu. Kimini vicdanından, kimini alışkanlıktan, kimini mecbur hissettiğinden, kimi kendi kimliği andığında, Kolaycılığından, Sevgisinden, Korkusundan,…