Bahçemdeki ağaçlarımı kırmak istemem. Onları yaralamak da istemem. Tüm iyi niyetime rağmen, ilkbahar gelmeden onların dallarını budarım. Bu onların iyiliği içindir. Bu, benim onlardan daha iyi verim alabilmem içindir. Bizler de kendi hayatımızda, insanlara doğruları söylememiz gerekir. Onların iyiliği için, canlarını acıtacak şeyleri kimi zaman uygun bir sil ile söylememiz gerekir.
Hikaye o, Eskidendi, Biri seni öpünce prens olmayacaksın. O kurbağa sen değilsin. Zaman, o zaman değil. Bu senin gerçeğin değil. Kurbağasın sen ve öyle kalacaksın. Kabullen artık. 🙃🙃🙃🙃🙃 Doğruları söylemek, her zaman duyanın canını yakar.
Bir danışmanın en büyük hatası… Sizce bu nedir? Söyleyeyim. Doğruyu söylemektir. Yeti yetenek bilgi ve deneyimine istinaden görülmesi imkansızı, bilinmesi olanaksızı, gizli kalmış olanı, kaçınılanı görmek ve çok daha kötüsü bunu kişiye söylemektir. Bu işin özü susmaktır. Kişi bunu bulana, yüzleşene, itiraf edene kadar susmak. Birisine görmek ve gördüğünü söylemek tıpkı şöyledir. Tabi ki abartılı…
Senin gibi olsun istedim. Sonsuz, Sevgi dolu, Neşeli, ve sıcak… Benim gibi oldu. Kısıtlı, Donuk, Huzursuz, ve nekbet… Seni, benle anlatamadım kelimelerde. Kalemimden, karanlık yazılar çıktı. O zaman…Seni, senle anlatmak. Seni, sende yaşatmak gerek dedim. Anlatmaktan vazgeçtim. ********* Her kalem, kalemi tutanın dünyasından yazar. Her kelime, konuşanın kendisinden dökülür. Her bakış açısı, kişinin kendi varlığının…
– Mistizm ve Sezgisellik – Bakıp gördüğün, Görüp bildiğin, Bilip de söylediğin. Önce heyecanlandırır insanı. Bütünlüğü şaşkına döndürür Sonra, fark edilip duyulmuş olanların hepsi birden belirsizleşmeye büyük hızla ilerler. Bu kadar bilinir, görülür ve çözümlenir olmak rahatsız eder. Bilmeye hazır olmamak. Görmeye ve yüzleşmeye ilişkin çok daha fazla zamana ihtiyaç duymak. Bildikleri ve fark ettikleriyle…
Canını acıtmak istiyorum. Yok yok… sadist değilim. Canın acısın ki, can havliyle hızlıca uyan. Uyandırmak istiyorum. Yok yok… çalar saat değilim. Erken uyan ki canın geç kaldığından yanmasın. Anlatmak istiyorum. Evet, evet… ben kendini daha çok düşünmeni isteyenim. Amaç, insanları ne üzmek ne de yormak. Allah’ın bildiğini-Kulun bildiğini, kendi dilimizden kula söylemek. İçinde hissedip de,…