Sorumluluk alabilmek. Yetişkin olma ölçütlerinden birisi de bu. Haydi bunun üzerinde biraz duralım. Korunmaya ve bakıma muhtaç geldiğimiz dünyada. Bir sonraki aşamamız, kendimize yeter düzey gelmek. Onun da bir sonrası, koruyabilecek, bakabilecek güce varmak. Yani sorumluluk alma limitimiz. Gücümüze ve yeterliliğimize bağlı. Öncelikle kendimize yeterli olmamıza. Sonrasında da, başkalarına destek olabilecek güce gelmeye. Bir nevi…
Baştan başlamak için geç, devam etmenin imkansız olduğunu düşünenler için elimizde “sıkışmışlık” var. Elimizdeki sıkışmışlık; Karar alamaz, Hareket edemez, Düşünemez, İçinden çıkamaz, Mutsuz, Gergin, Huzursuz, Kaygılı, Umutsuz, Düzensiz, Hedefsiz, Azimsiz … Kılma özellikleri ile oldukça iyi bir ürün. Alternatifi olan kendini bir odaya kitleyip, anahtarı camdan fırlatmak bu kadar yaygın yok oluş garantisi sunmuyor. Sıkışmak,…
Gözükmez engellerle yaşadıklarımızın arasında sıkışırız, tıpkı annesinin ayağı ile camın arasına sıkışmış bu kedi gibi.
Bekliyorlar, İstiyorlar, Sanıyorlar, Zorluyorlar… Biri olmaya. Tanımlı biri olmak ve olmamak arasında sıkışıyor insanlar. Sonra birisi olmayı ya da birisi olma kavramına karşı durmayı seçmek zorunda kalıyor her biri. Nasıl ömür israfı. Kendisini bulmaya uğraşması gereken insanlar, işi gücü bırakıyor… Onlara dayatılan kişi olmak ve ona isyan edip tepki oluşturmak arasında bir ömür debelenip duruyor.…
Nasılda güzel anlatıyor resim, kendimize koyduğumuz engelleri. İçinde çıkılmaz hale getirdiğimiz açmazlarımızı. Bir engel ver, oda zihnimizde. Bir tek şey bizi durdurabilir, o da kendimiz. Kendi ayakkabı bağcığına basarak düşen insanlarla dolu yollar. Ama olay şu ki, herkes bağcıklara küfrediyor.
Herkesten ve herşeyden kurtarabilirsin insanları ama en zoru kendinden kurtarmaktır. ?Düşüncesinde hapis, ?İnancında habis, ?Duygusunda köle, ?Aklında sıkışmış, ?Ruhundan doğmamış insanları kendisinden kurtaramazsın. ?Bir anda takılıp kalmışları. ?Bir zamanda tıkanmışları. ?Birilerinin karanlığından çıkmayı başaramayanları kendisinden kurtaramazsın. İşte bu yüzden ezbere yaşamamalısın. Esnek, öğrenebilir, sorgulayabilir olmalısın. Büyümenin, gelişmenin, varolmanın ve var etmenin anahtarı budur. ?Dayatmacı eğitim…
Süregiden hayatın içerisinde ne kadar varız? Ertelediklerimiz, vazgeçtiklerimiz, umursamadıklarımız, Kaçındıklarımız … İçin neyin olması ya da hangi koşulların bir araya gelmesi gerekli. Kendimizi hayatımıza sıkışmış hissediyorsak, bunda mutlaka bir payımız vardır. Yaşadığımızı hissetmenin en iyi yolu yapmak/ onu yaşamaktır.
Dar sokaklarında daralmış, küçücük bir sokağa sıkışmış hissedersin. Çünkü sen dar sokakların daralmış insanısındır. Sığmak zorunda kaldığın dünyanın, ötesinde bir dünyaya ait olduğunu içinden bilirsin. Çift şeritli yolların insanısındır, bilirsin. Ucu bucağı gözükmez yolların insanısındır. Onu da içinde bir yerlerde oldum olasıya iyice bilirsin. Potansiyelini, hayalini, kendini gerçekleştirmen gerektiğini, yapabileceklerin olduğunu, yapman gerekenlerin olduğunu, bir…
Mecbursun diye düşünür… Böyle hisseder kimisi, bir başkası için. Mecbur hissederek yaşamış birisinin, başkalarının mecbur olmadan yaşayabilmesine tahammül etmesi zordur. Diğeri mecbur hissetmez. Seçmiştir, seçimidir. Hiçbir şekilde mecbur değildir, hiç de olmamıştır… Bunu anlayamaz. Sadece istediğinden yapan, mecbursun cümlesine anlam veremez. İhlal ettiğinden habersiz, mecburiyet düşüncesine tutunan böylece öfkelenir. Haksızlığa uğramış, saldırılmış, aşağılanmış, dışlanmış hisseder.…
Görünmez zincirlerle bağlanmış ayaklarından. Gömülmüş bastığı yere. Eller, bileklerinden bağlı. Halatlar sıkmış, bileklerini. Mosmor etler, kırgın ve zayıf kemikler. Nutuklar tutulmuş, boğalar düğümlenmiş. Kelimeler dudaklarında, arasında sıkışmış. Bağlanmış bir insan kendi kısmetinde. Sıkışmış gününe ve gecesine. Ve hepsinden acısı… Hareketsiz kalmış, Bir adım olsun atamamış. Çoktan tükenmiş şu kısacık ömründe. ****** Harekete geçememek, Yaşamı sahiplenmemek,…