Sadece gerçek cesareti olan ve bundan başka hiç bir seçeneği kalmayan kişiler bu yolculuğa çıkar. Geriye kalan herkes bir yerlerde vakit geçirir. Bu yolculuk, kendini bulma yolculuğudur. Bu yolculuk, iç hesaplaşmalardır. Bu yolculuk, tamamlanma gayretidir. Bu yolculuk, yüzleşmelerdir. Hiç kolay değildir. Eğlenceli de değildir. Gözyaşı, ter ve acı ile birlikte yol alır insan. Herkes hayatında…
Hayal edebilmek ile, hayallerini gerçekleştire bilmek arasında fark var. Hazır mısın? Yeterli misin? Gücün var mı? Cesaretin var mı? Emin misin? Sonuna kadar gidebilir misin? Bedellerini ödeyebilir misin? Yeterince istiyor musun? Kararlı mısın? İstikrarlı mısın? Azimli misin? Odaklanabiliyor musun? Gerçekçi misin? Hak ediyor musun? Ne kadar önce yola çıktın? Senden önce bu hayali kuran ve…
Çalıştığım insanlarla; istemsiz bir şekilde, aynı düşünce duygu frekansına gelip, birlikte hareket etmeye başlarım. Bu onları anlamak için, onlar gibi olmaktır. İş burada başlar. Frekansım, onlarla eş olduktan sonra. Onlardan dışarı çıkıp, kendim olmam ve bir dış göz olarak duruma bakmam gerekir. Bu, ardışık olarak devam eden uyumlanma ve kendini frekansın dışına atma gayreti gerektirir.…
Geçmiş için, yas tutmaya devam etmek. Bitmeyen bir çile. Sonu gelmeyen, kendini cezalandırma. Dinmeyen, utanç. Affedilmeyen, hayat. Kabullenilmemiş, deneyim. İnsanın göğsüne saplanmış ve orada kalmış, bıçak. Tutulan her yas bir gün bitmeli. Her insan, kendini ve geçmişini mutlaka bir gün affetmeli. Hayatını, olduğu gibi kabul etmeli. Yoksa gerçekten işi çok zor.
Yarınları özleyecek kadar, acınası bir gün. O gün, bugün değil. Bu gün, yaşanası bir gün. Yarın belirsiz. Özlemle anılmayacak kadar belirsiz. Belki harika, belki sıkıcı ya da normal bir gün. Ya çok kötüyse. Bugün öyle mi? Elimde bir gün. Bildiğim bir gün. Avuçlarımın içinde. Yaşadığım bugün.
Çoğu insan tam sonuca ulaşacakken, son anda vazgeçer. Pek çoğu da, henüz daha çok uzakken. Kendisinin sonuca çok yakın olduğunu düşünür ve bırakması gerektiğini fark edemez. Olay kendini tanımaktır. Haddini bilmektir. Yeri geldiğinde azimli olmayı. Yeri geldiğinde de bırakmasını bilmektir.
Güven, ne kadar önemli tahmin bile edemezsiniz. Aslına bakarsanız, teknikten ve bilgiden bile daha fazla önemli. Güven ilişkisini kurduğum hiç bir çalışmadan korkmam. Bilirim ki %100 sonuç alacağız. Konunun ne olduğu, zorluk derecesi…. hiç fark etmez. Yeter ki güven ilişkisi bir kez kurulmuş olsun.
Özgürlüğümü seviyorum. Sistem ve düzen bedenime, zamanıma sahip. Ancak, düşüncelerim ve hayallerim bana ait. Barınmalı, yemeli, çalışmalı ve yaşamalıyım. Tıpkı herkes gibi. Ama düşüncelerim ve hayallerim bana ait. Bir gün zamanı geri alacağım. O zaman, biraz daha özür olacağım. Bir başka gün, hayatımı geri alacağım. O zaman, daha fazla özgür olacağım.
Kötü günler geride kalır. Ancak iyi günler geldikten sonra. Teskin etmeye çalışır insanlar. ”Geçecek, bu günler.” diye. Geçer elbet. Hiç bir şey sonsuza kadar devam etmez. Ancak bilin ki, hiç kimse bunu bildiği için teskin olmaz. İnsanlar sadece, zamanla durumu kabullenir.
Bazen diyorum ki, Dünyayı deli insanlar kurtaracak. Akıllılara bir sürü şans verildi. “Beceremediler.” Demek ki akıl değil, kalp dünyayı yaşanır yaptı. Akıl sadece dibine kibrit çaktı.