İnsanlık namına teslim ol. Teslim ol iyiliğe. Her tarafın iyi insanlarla sarıldı. Kaçacak yerin yok, teslim ol iyiliğe. Arkanda birleştir ve vicdanla kelepçele ellerini, masum ahıyla kirletme. Aç kulağını sözlerime, Aç kalbini diğerlerine, Aç kendini gereceğine, İnsanlık namına, İnsanlığa teslim ol.
Gözlerini kapayarak geçeceğini ummak… Çocuksu bir tavır. ve Gerçek dışı bir beklenti. ve Umutsuz bir yaklaşımdır. Tam hakimiyet ve zıddı olan Koşulsuz ve nedensiz teslimiyet. Etkili ve kalıcı bir sonuca asla kalıcı olarak varmayacak.
Konuşmak istemesek bile gelen telefon aramasına, ” boş ver açma, duymayı ver” diyemeyenlerdendik. İçini döken birisine, tanımasak bile ” duyamazdan gel” diyemeyenlerdendik. Üzgün birisini gördük mü ” görmezden ” gelemeyenlerdendik. Duyarlıydık, bağlıydık, hassastık, birliktik ve birdik. Kendimizden ayrı tutmazdık kimseyi ve yaşadığımız kocaman mahalleyi. Gidi günler, hey gidi günler.
Gelir insanlar ve giderler hayatından. Birileriyle yakınlaşır yine birilerine uzaklaşırsın. Gelenlerden, gidenleri düşersin ve elinde, kalanlar kalır. Sen varırsın birilerine. Ulaşırsın… Bazen onların yanında kalır, bazen yol alır uzaklaşırın. Sen beklemezsin veya onlar beklemez ayrılırsın. Yollar bir olmaz. Hızlar bir olmaz. Kalpler bir olmaz. Kaderler bir birine benzer olmaz.
En zoru gerçeğine uyanmaktır. Yüzleşmeye hali, gözünü açmaya gücü olmaz insanın. Tatlı rüyalar yaşar, üstelik de güpegündüz. Tatlı rüyalar…
Hepsi bu dünyada bir parçacık “yeri olsun” diye. Sıkışmak kenarına, haysiyetsizce ve hak etmediğine. Gereksiz ve önemsiz olduğu metrekaresine sımsıkı tutunmak arsızca. Yer işgal etmek ve her ne pahasına olursa olsun orada kalmak kayıtsızca. İnandığından değil. Kendisi için bir başka alternatif bulamadığından. İnancının ve varlık değerinin, o metrekareden çok daha değersiz oluşundan ya da böyle…
Akıllanacak kadar delirmedim daha, demiş deli. Kim akıllı kim deli. Kim doğru kim eğri. Kimin doğrusunu yaptığı neresinden belli.
Olağan olarak koşması gerekenlere, nasıl yürümesi gerektiğini anlatan yazıları alkışlayanlar var. Ben de sizi alkışlıyorum. Alkış, alkış Asla ve asla koşamayacaklar olanlara, nasıl koşmaları gerektiğini anlatan yazıları alkışlayanlar var. Ben de sizi alkışlıyorum. Alkış, alkış Ben de böyle bir olacak olana, bir de bir şey olmaza inanarak yazıyorum ya. Kendimi alkışlıyorum. Sizde beni alkışlayın… Alkış,…
Dağa taşa bayıra meyve ağaçları dikerim. Ceplerimde her daim yediğim meyvelerin, çiçeklerin tohumları olur. Gezerken onları etrafa saçarım. Yaşama hakkı sadece bana ait değil bilirim. Kuşlar kurtlar yesin derim. Yoldan geçen yesin doysun isterim. İhtiyacım olduğundan değil. İhtiyacı olanlar olabileceğinden üretirim. Fazlasını stoklamam, saklamam. Toplarım dağıtırım ve onları paylaşırım. Yolda kalmış bir araba gördüm mü,…
Baktım, Umudu ve olasılığı satın alıyorlar. Geleceğin dilek havuzuna bir bakır para atıyorlar. Evet dedim lambadaki cin, Havuzdaki melake, Ağaçtaki çaput. Mezardaki derviş. Meğer bu dünyadaki işlerin hepsi “Gaip”’den sorulurmuş.