Sevmek için geldim bu dünyaya. Seni, sevmek için. Aradım seni. İnan ki çok aradım. Ararken sevdim. Çiçeği sevdim, gündüzü sevdim, insanı sevdim, yaşamayı sevdim. Çünkü, sevmek için geldim bu dünyaya. Seni bulana kadar, gördüğüm dokunduğum her şeyi sevdim. Bir gün bulduğumda seni, Belki bulmakta geç kaldım, Belki de daha fazla sevgiyle yola çıkmalıydım.
“Tamamen” kelimesi kadar bir şeyi kapsayan, bir başka kelime bulmak istedim. Tamamen kelimesi olasılıkların tümünü boşluksuz olarak kapladı ve kuşattı. Hiçbir olasılığın olmadığı durumdan kurtaramadım diğerlerini. Tamamen, boyun eğdim. Oysa bir başka olasılığın umuduna ihtiyaç duyabilirdim bir gün. Tamamen çaresiz kalmak istememiştim ki. Sadece biraz daha fazla emin olmak istemiştim. Artık “tamamen”’in hükmü altına girdim.…
Gel gel diye, beklerim seni. Kel, el diye yoklarım seni. Hem sever, hem zorlarım seni. Zordur beni anlamak. 🚶♀️ Bir güler, bir ağlarım. Hem sever, hem durduk yere kızarım. Zordur beni anlamak. 🚶 Fazla gelirsin gözüme. Eksik kalırsın gönlümde. Hem ol, hem olma isterim. Zordur beni anlamak. 🚶♀️ Beni mutlu etmek kolaydır. Muzsuz olmak için…
Çeyrek kala, yolda kalmışım. Çeyrek kala, uyuya kalmışım. Hep bu çeyrekler yüzünden ben geç kalmışım. Kaybettiklerimin farkına varmışım şimdi. Kaçan kaçtı, giden gitti, sürem bitti demişim şimdi. Saatimi çıkarttım şimdi. Çeyrekleri bıraktım şimdi. Neden hala geç kalıyorum düşündüm şimdi.
Bir ömür boyu Güzellik istedi kır lalesi Ama sorun şu ki, Ömrü istemeyi unuttu. 🌷🌷🌷🌷🌷 İsteriz de 🌷Eksik isteriz, 🌷Bilebildiğimiz kadarını isteriz, 🌷Kısmetimiz kadar isteriz, 🌷Bazen de yanlış şeyleri gereğinden fazla isteriz.
Allah kışına göre yaz verirmiş. O yüzden sürekli dönüp kendime bakarım. Kış mı benim, yoksa kapıdan giren birisinin yazı olmak mı görevim. **** Olan pek çok şey rastlantıdan çok ötedir. Anlam vardır, her olanın içinde. Onun ne olduğunu bulmak ya da bunu aramaya devam etmek elimizden gelendir.
Önyargısız olmak öğrenmeyi ve tanımayı kolaylaştıran esnek düşünebilme yeteneğidir. Olumlu ya da olumsuz olsun, önyargılarımız bizi zorlar. Bunun sebebi bir kez yerleşmiş ve öğrenilmiş algıların sabitlenmesi ve kendine kalıcı yer yapmasıdır. İnsan bildiğinden başka bir şeyi kolaylıkla öğrenmez. Sorun bilmek değil önyargılarla katılaşan kimliğin sabitlenmesidir. Esnek bir zihinde bilgi sadece açlık doğurur. Eksik olanın farkına…
Bileğlenmiş kendi kendine… Birisi doldurmuş ya da kendine tekrar ederken dolmuş. Gerilmiş gerim-gerim. Kızmış homur-homur. Yargılamış ve çoktan suçlu bulmuş içinde. Önyargı tutanakları tutulmuş, kalemler kırılmış. Kararlar çoktan alınmış. Açıklamak için suçlu beklenmekte.
Sürekli bahaneler uydurmakla suçladığımız bir insan. Sürekli suçladığımız ve bahane üretmek zorunda bıraktığımız insandır. Kontrolcü kimlikler ya da mükemmeliyetçi kişilerin kendileri için belirledikleri düşük tolerans seviyesi çevresindeki aynı kişilik yapısında olmayan kişiler içinde aynı standartlarda işlem görür. Bunun devamı aslında oldukça belirgindir. Memnuniyetsizlik, Eleştiri, Suçlama, Yargılama, Onaylardaki pintilik, …
Hani bazen öyle bir yorgun hissedersin ki, boş mezar bulsan girip uzanacaksındır. Kasların ve kemiklerin bile acımaz, acımaya mecali olmaz. Gözlerin sabahı bildiğinden açılır da için, için-için uyumaya devam eder. İstemezsin kimseyi, istemezsin görmeyi. Kimseyi istersin de, kimse senden bir şey istemesin istersin. Unutursun yemeyi, hatırlarsın sonra da boğazın düğüm-düğüm geçmez lokmalar. Önce gündüz bitsin…