İlişkileri kurabilmek kadar büyük olan bir başka yetenek ilişkileri sonlandırabilmek. Kurduğumuz iletişim ve ilişkilerimizin çok azı sürekli devam eder. Her birimiz sayıyız yeni iletişim, temas ve ilişki kurarız. Kimi bir çakmak taşından çıkan kıvılcım kadar kısa olur. Kimi bir gündüz kadar aydınlıkta yaşar. Kimi bir ömür gibi başlar ve bitişi elimizde değildir. Her ilişki merhabayla…
Mükemmel olmasını bekleyenlere, kusursuzluğu bulmaya çalışanlara, bitmeyen doğruluğu isteyenlere, kafalarındaki şablonu arayanlara inat farklı o olmak zorunda. Bu kontrol edilemez aksaklıklar, bir yerde o insanı özgür kılan. Mükemmelin, beklentisinden koparak kusurlu şekilde kendisi farklı olmayı başaran. Kusursuz varlığından azat, bir varlık. Kusursuz varlığına karşı, bir isyan. Bana karışmayın diyen, özgürlük. Kapalı kutularda sıkışamayan, bir canlı.…
Ben durursam, dünya durur. Benimle başlar hayat ve bende son bulur. Ne öncesi, ne sonrası. Benim işim ikisinin tam ortası. Bilincinden gelişen bir başka bilinç bunun arkasından gelir. En başından en sonuna ben varım. Ezel de ve ebedi de olan ben, bu bedende çok darım. Ondan doğan bir başka bilincin beklediği görülür. Beden yoksa ben…
Tanırsınız, bizim Tek Tüy’ü. Keskin bakışlı, sağlam duruşlu, gururlu horozumuzu. Dün ona güzel yazdık diye, bu gün şımarmadı. İşinden geri kalmadı. Uydurmadı, savsaklamadı. Pazar tatil, ben yatarım demedi. Doğada işini yapmamak, uydurmak diye bir şey yok, tatil yok, yalan yok dolan yok. Hayvan işte.
Su yalar, güneş yakar, rüzgar esnetir. Direnir ahşap. Tutunur kendine, tutunur diğerine. Günler gelir, yıllar geçer üstünden. Alnı çatılır, yanağı büzüşür direnir ahşap. Dayanır yanındakine direnir ahşap. Zamana, yaşına, zorluklara direnir ahşap.
Timsahlar avlarını yerken gözlerinden damlalar dökülür. Vicdandan değildir gözyaşları. Beslenirken tükrük bezleri ile gözyaşı bezlerine giden sinirlerin karışmasındandır. Hırsından, acısından, öfkesinden ve vicdanından döker insan da gözyaşlarını. Birde numaradan, dümenden, hasretten, sevinçten, sıkıntıdan, soğandan… 😁 Düşündüm de havadan nem kapıyormuşuz aslında.
Tüm bunlar olurken Tırmığın hiç birşey umrunda değildi. Neden olsun ki horozlar öter, tavuklar gıdaklar, kediler uyuklar… herkes kendi işini yapsın.
Ve dünkü paylaşımımda falımda çıkan tavuk işte bu. Bu gün öyle dalmış, ufka bakıyorum. Bir baktım arkamda bu tavuk. Dalmış gitmiş benimle birlikte ufka bakıyor. Ya sen tavuksun arkadaş, dedim ona. Ekledim, evcil bir köpek gibi davranamazsın öyle peşimde dolanamazsın… Anladı sanırım, döndü arkasını gitti.
Gurur Görevini hakkıyla yerine getirenin sahip olacağı bir nişan. Mesela horozum tek tüy( kendisi kızılderili kökenlidir ) bütün gün Şahin gözcülüğü yaptı. Bulduğu proteinli böcekleri kendi yemeyerek kümesteki tavukları çağırıp onlara sundu. Gururlu tabi artık. Sebepsiz değil bu gururu. Şişirme değil.
Üzüme bakınca şarabı, Kadına bakınca namusu görüyorsan. Kendine bakınca neyi görüyorsun, diye sordu inanç. Sırf cevabına duyduğu meraktan… Yaratılanı, Yaradan’dan dolayı seven. Yatılmışlara saygıyı gösteren. Dostumsun… Ondan da öte sen dosdoğrusun.