Su yalar, güneş yakar, rüzgar esnetir. Direnir ahşap. Tutunur kendine, tutunur diğerine. Günler gelir, yıllar geçer üstünden. Alnı çatılır, yanağı büzüşür direnir ahşap. Dayanır yanındakine direnir ahşap. Zamana, yaşına, zorluklara direnir ahşap.
Timsahlar avlarını yerken gözlerinden damlalar dökülür. Vicdandan değildir gözyaşları. Beslenirken tükrük bezleri ile gözyaşı bezlerine giden sinirlerin karışmasındandır. Hırsından, acısından, öfkesinden ve vicdanından döker insan da gözyaşlarını. Birde numaradan, dümenden, hasretten, sevinçten, sıkıntıdan, soğandan… 😁 Düşündüm de havadan nem kapıyormuşuz aslında.
Tüm bunlar olurken Tırmığın hiç birşey umrunda değildi. Neden olsun ki horozlar öter, tavuklar gıdaklar, kediler uyuklar… herkes kendi işini yapsın.
Ve dünkü paylaşımımda falımda çıkan tavuk işte bu. Bu gün öyle dalmış, ufka bakıyorum. Bir baktım arkamda bu tavuk. Dalmış gitmiş benimle birlikte ufka bakıyor. Ya sen tavuksun arkadaş, dedim ona. Ekledim, evcil bir köpek gibi davranamazsın öyle peşimde dolanamazsın… Anladı sanırım, döndü arkasını gitti.
Gurur Görevini hakkıyla yerine getirenin sahip olacağı bir nişan. Mesela horozum tek tüy( kendisi kızılderili kökenlidir ) bütün gün Şahin gözcülüğü yaptı. Bulduğu proteinli böcekleri kendi yemeyerek kümesteki tavukları çağırıp onlara sundu. Gururlu tabi artık. Sebepsiz değil bu gururu. Şişirme değil.
Üzüme bakınca şarabı, Kadına bakınca namusu görüyorsan. Kendine bakınca neyi görüyorsun, diye sordu inanç. Sırf cevabına duyduğu meraktan… Yaratılanı, Yaradan’dan dolayı seven. Yatılmışlara saygıyı gösteren. Dostumsun… Ondan da öte sen dosdoğrusun.
Öyledir ki yaşananlar, insan öyle şeyleri kendine yaşatır ki. Onlar sayesinde başka şeyleri haklar ve başka şeyleri masumlaştırır. Ölümü gösterir kendine, ve hastalığa razı eder kendini. İkna etmek isterse bir insan kendini. Eminim ki her şeye ikna edebilir kendini. Çılgın bir dünya yeryüzü. Çılgın canlılar insanlar. Tüm delilikleriyle, ilginç canlılar insanlar. ( Ben Marslıyım da…
Hiç düşmemişken, belki yıkılmaz zannederdin kendini. Gün gelip düşmüş ve dizlerinin üzerinde yığılmış kalmışken, belki bir daha kalkamaz zannederdin kendini. Zannetmekle gecti be hayatın. Düşe kalka geçti be sayılı günlerin.
İşimiz fallara, işimiz falcılara, işimiz medyumlara, işimiz ermişlere, işimiz dervişlere, işimiz Allah’a kalmış. Bizim uyanmamıza daha epey bir zaman varmış. Tavuğun suçu ne? Sanırım falda bu çıktı 😁
Korkularla dalga geçebilmek için, baya bir caresiz olmak gerekir Bir de başkalarının korkularını ciddiye almamak vardır. Bu da çiğlikten kaynaklanır.