Bin parçaya bölseler, Bin köşeye dikseler beni. Büyüsem bir ağaç gibi. Binlerce benden, binlerce ben daha bölseler, Binlerce köşeye dikseler beni. Ben olsam , bir tek ben. Kaplasam yeryüzünü. Ve değiştirsem adını dünyanın. – Ben – koysam. ********** Benlik duygusunun aşırı yok etme potansiyeline değinmek istedim. Affınıza sığınarak, aşırı bir anlatımda. Benlik önemli ve gerekli.…
Bilmek istemezsin. Öğreneceklerinden sonra, Fark edeceklerinden sonra, Bir kez yola çıktıktan sonra, Kendinden gizlendiğin sığınağından bir kez dışarı çıktıktan sonra… Saklanacak yerin kalmadığın zamandır. Açıktasındır. Görür ve gözükürsün. Bilmek istemezsin. Bilmek, böylesi çaresizliktir. Bilmek, böylesi bir temizleniştir. Bilmek, yeniden başlayabilecek kadar tüketeceğin eski seni, yeniden başlayacağın yeni sana buluşturandır. Bilmek, olmaktır. Ve aynı zamanda olmadıklarından…
Etinden parçalar vermek gibidir. Verdiğin her parçanın yerine yenisini yapmaya çalışırsın. Verdiğin maldan azalırsın da Candan azalmazsın, derler. Canından can vermekten, Ruhundan ruh vermekten Kalpten sevgi vermekten, Azalır mı hiç insan? Etinden kopan parçalar neyin nesi peki?.. * Onlar kalbinden gelerek, * Ruhunun aydınlık yerlerinden, * Canın isteyerek vermediğin yerlerinden kopanlar işte.
Çoğalırken azalır. Büyürken küçülür . Gerisinde tükettiği umutları, onlara verdiği duyguları ve heyecanları ile birer birer eksilir. Tükeneceği sona, sıfırlanacağı çizgiye koşar. … İleriye gittiğini düşünerek attığı her adımda gerisinde bir şeyler kalır. Zamandaki izi, geriye alınmayacak görüntüsü , bu anın oluşması için bir öncesinde bıraktıkları. Hiç bir şey aynı değildir bu an ile bir…
Açıklanamaz olanların, bir açıklaması var. Açıklanamaz olmasının bir neden var. Bunu bilmeyenlerin de, bundan çok daha fazla sebebi var. Bilgi serbest dolaşır. Bilgi erişime açıktır. Bilgi onu yorumlayacak kapasiteye gelinene kadar ortada, orada bekler. Bilgi bize gelmez sonuçta. O hep oradadır. Sadece biz ona ulaşabilecek düzeye çıkarız. Ne kadar yaklaşırsak o kadar fazla nedene, sebebe…