Küçük insanların, büyük hayallerinden korkarım. Çünkü onlar çok yıkıcı olurlar. Sindirmediklerinden mi, yetirince hak etmediklerinden mi, niyetlerinden mi bilinmez hayalleri için her şeyi yapmaktan çekinmezler. Bu iyi olanı bile kirli hale getirir. Doğrular dahi yanlış olur.
Kahraman , korkusuz, atak, korumacı, bağlı, gözü kara, gözünü budaktan sakınmayan, hiç bir şekilde yılmayan, doğrunun yanında, adil, güçlü, öfkeli, adrenalinle köpürmüş, hedefine kitlenmiş, atak, hızlı … anlamındaki Cesur’a seslendi sahibi ismiyle. “Cesur gel oğlum buraya..” Kuyruğunu sallaya sallaya, dili bir karış dışarıda, kıçını ata ata geldi Cesur. Hemen sahibinin yanına uzandı, sırt üstü “Sev…
Gözlerinde görürsün gerçeği. Kalpler, gözlerden okunur. Niyetler, gözlerden okunur. İnsanlar, gözlerinden okunur.
Bu da karma. Bir öncekini yazınca bu da geldi aklıma. Dünden, uzaktan bir zamandan değil bu hikaye de. ?????? Öyle arası, yemekler benden dedim. Gittik ara sıra gittiğimiz bir ev yemekçisine. Donattık sofrayı. Yersin içersin. çaylar kahveler. tatlılar matlılar…. Hesabı ödemeye çalışıyorum yemek sonrasında, ben ısmarlayacağım demişim bir kere ama nafile. Restorant sahibi diyor ki;…
Müstehak sana… Sen ki akıllanmadın. Sen ki ders almadın. Sen ki ne yapıyorum ben diyerek bir kez olsun sormadın. Hak mı bana… Revamı bu insana… Ben ki bunları hak etmedim. Ben ki bir sebep vermedim. Ben ki sadece doğru olduğuna inandıklarımı yaptım. Hak mı, müstehak mı ? Reva mı, yoksa bu mu benim layığım? ******************…
Ardışık niyetlerin varlığını anlamak genellikle çok hızlıdır. Ancak bunların varlığını kabul edebilecek deneyime varmak o işte çok yavaş oluşur. Hislerimize güvenmeyi öğrenene kadar onları izlemek ve anlamlarına güven geliştirmek gerekir. Yani bir başka lisanı duyabiliyor olmak gerekir. Tek bir kelime üzerinden gelmez algısal hisler. Size yönelmiş bir zihnin düşünce hızında ilerleyen düşüncelerin uğultusunun arasından belirgin…
“Onun sadece dilinde var…” Dilimizde olanlar aklımızda olanların bir uzantısıdır. Aklımızdaki bizim meselemizdir. Ya da meselemiz aklımıza düşer. Oradan da yerçekimi buya, aşağıya doğru inerken dilimizden kayar ve düşer. Aslında içinde çözemediğini dilinde çözmeye çalışır insan. “çok egolu, egoist, bencil…” cümleleri sahibinin bunların üzerinde abartılı duruşuna itafen hayat bulur. “ Namus, ahlak…” “cinsellik” “din, iman”…
Eline batan kıymıkmış gibi… Ruhuna acı veren yongayı arıyor. “Çek çıkart, bitsin bu eziyet” diyor. Yaşarken yontulmuş benliğindeki bir kıymıkta, içindeki derin boşluğu açıklamak istiyor. Yetersiz kalan çözümler, onların yanlışlığından değil. Eksikliğinden, atımların kısa düşüşünden, yeterince zaman harcanmayışından, denenmeyeninden, kolayını bekleyişten, tek yönlü bakışından, tamamlayıcılarından vazgeçişten, inanmayıştan, … Hepsinden öte doğru niyetlerle yola çıkamayıştan. İşte…