Tükenmeden Önce Azalırız
Tükenmeden önce azalırız. Gücümüz azalır. Sabrımız, heyecanımız, zamanımız, merakımız, beklentimiz azalır. Sonra inancımız güneşte kalmış tereyağ gibi erir üzerimize sıvanır. Tükeniriz, Yanan kibrit gibi… Mum gibi… Bir kalıp buzmuş gibi. Tükenmeyi bedenselliğimizden, duygusallığımızdan, anlamı yaptıklarımda aradığımızdan ve bunların hepsini bizim sayemizde olduğuna inandığımızdan yaşarız. Varlığımız için yaptıklarımızın ödemesini varlığımızdan yaparız. İşin özü yaşamak eylemini Ruhsal…