Demirden zincirlerle bağlanmış, ağır çapayı atmak kolaydır da. Geriye çekmek zordur be kaptan. Yokuş yukarı giderken durmak kolaydır da, Yokuş aşağı durmak zordur be şöför. Yola çıkmak yol almak kolaydır da, Yanlış girilen yoldan dönmek zordur be yolcu.
Yaralanmış ilişkilerin, yara almış insanları oldu. İlişkileri can kaybetti İnsanları, kan kaybetti. Kesiklerinden sızan sevgileri Kalplerini kuru bıraktı. Çorak topraklar kadar kuru. Yıkık binalar gibi harabe. Ve kaybetmişler kadar kızgın bitti. Yeniden başlamak, yeniden dirilmek kadar zordu. Ölmek kadar zor Ve hatta daha da zor, Doğmak kadar zor… Yağmuru bekledi. Karı bekledi. Kızgın sıcağı bekledi.…
Çizgilere sahibim. Eşiklerimde beklerim. Sınırlarım var, onlar hep geçilmemek için… Öncesinde ne zaman o çizgiyi geçtiysem, ne zaman birisinin o çizgiyi geçmesine izin verdiysem üzüldüm. Güvenmek için inanmak, inanmak için tekrara güvenmeye ihtiyacım var. Benim rengim beyaz. Beyaz çabuk kirlenir.. Dikkatli davranmamsa işte ondan. ———————————————————————— Hayat korkutucu gelebilir. Özellikle kendimizi savunmasız hissediyorsak. Hele ki bir…
Her geçen gün, Bir üstünde bir hayatı ayaklarının altına sermekteyse eğer… Durma devam et adımlamaya. Lakin, Dün bu günün aynısıysa tekrarında. Keza, Dünü, bugünden aramaktaysan eğer… Orada dur işte. Dur ve düşün.