Bin parçaya bölünmüş ayna, evin salonunda asılı. Parçaların birisinde kırıklık, bir diğerinde kırgınlık. İlişkini tarihi kadar eski ayna, ilişkinin kendisi kadar hikaye sahibi. Biri durmuş önünde ayakta, aynaya bakmakta. Her parçada bir başka kendini, bir başka hikayeyi görmekte. Her parçada bir başka eşine, bir başka anıya bakmakta. Bir de bakmış bir parçadan mutluluk, bir başkasından…
Bir kızın olsun istersin, bir de oğlun. Bir eşin, başını sokacak bir de çatın. Bir de sofranda kaynayan tencerenin dumanı tütsün onu istersin. Birazcık huzur, bir fazla sağlık, azıcık da mutluluk Çok mu şey istedim dersin. Haşa ve asla… Bilirsin dünya senin olsa da, aslında ihtiyacın olanların hepsi bundan ibaret.
Takılır kalırsın bir konuda, Hani öyle ki, Sanki, omuzlarından bir ipe asılmış ıslak bir tişört gibi. Ellerin boşta, gözlerin boşlukta. 👕👚👕👚👕👚 👖Takılıp kalmak, bir duvardır aşılamayan. 👖Takılıp kalmak, bir tepedir ele geçirilemeyen. 👖Takılıp kalmak, 👗Kurşundan bir muhafazadır içindeki bir türlü tespit edilemeyen. 👗Tekersiz bir araba, kanatsız bir uçak, susuz bir göl ve çıkmayan bir yoldur.
Her şey bulanıkken o netleşti. Kayboldu nesneler, hepsi onda bütünleşti. Anlam bile onsuz anlamsız. Yemek bile onsuz tatsızdı. Mantık durdu, akıl tutuldu. Dünya durdu. O durdu. O merkez, bakışları ekseni, ben uydusu oldum. Bulutlar yere indi. Yer ayakların altından çekildi. Uykular haram, sabahlar özlem. Gözler arar, kulaklar dinler, eller özler oldu. O dedim. O yazılı.…
İyiler ve kötüler var hayatta dedi. Güldüm. İnsanlar var dedim. Onları diyorum dedi. Bazıları iyi bazıları kötü diye ekledi. Güldüm. İnsanlar var dedim. İyilerin de kötülükleri olur. Tıpkı kötülerin de iyilik yaptıkları olduğu gibi. Saf iyiler ve saf kötüler yoktur hayatta. İnsanlar vardır. Yaptıkları bazen birsine iyilik olurken, bir başkasına kötülük olur. Pek çok iyilik…
Tavır ve hazım sorunu vardı. Sakin ve en saygılı gördüğüne baktı ve” seni koltuğumun oturma yerinin üzerine gelen yerime takmıyorum” bakışı attı. Bir de üstüne üstlük, elinin tersiyle bir hareket yapıp ters bir cümle attı. Sanki tüm ezikliğinin acısını ezebileceğini düşündüğü, en naif insandan çıkartmalıydı. …… Tokat yemişçesine irkilen, yeniden doğmuşçasına dirildi. “Canım benim” diyerek…
Son olsun… Bu son olsun… Dertlerim bitsin. Kederlerim tükensin. Acılarım son bulsun. Bitsin, tükensin, yok olsun. Bu son, onların sonu olsun. Bir daha tekrar etmesin. Başıma bir kez daha aynısı gelmesin. Yaşanmasın, duyulmasın, uzak olsun. Son olsun… Bu son olsun… Bu son, sonsuz olsun… Bitmesin, bitmeden sürsün. Sonlandırdıklarım, bir daha asla tekrar etmesin.
İnsan enerji ile çalışan ve enerji üreten bir araç kullanır. Bedenini…
Kaderin bana bir oyunu bu. Kaderim, benim en yakın oyun arkadaşım. Hep, benimle oynar. Ben de onunla. Yakınız. Yakın arkadaşlar arasında da, küçük şakaların lafı olmaz.
Sevmek için geldim bu dünyaya. Seni, sevmek için. Aradım seni. İnan ki çok aradım. Ararken sevdim. Çiçeği sevdim, gündüzü sevdim, insanı sevdim, yaşamayı sevdim. Çünkü, sevmek için geldim bu dünyaya. Seni bulana kadar, gördüğüm dokunduğum her şeyi sevdim. Bir gün bulduğumda seni, Belki bulmakta geç kaldım, Belki de daha fazla sevgiyle yola çıkmalıydım.