En acısı nedir bilir misiniz? Koca koca ustaların, yılların üstadlarının, büyük emektarların, bahsettikleri konuları onlarca kez aşmışların, hepsini defalarca yalayıp yutmuşların… Anlamayan birisine anlatma çabasıdır. Daha da acısı nedir bilir misiniz? Anlamak istemeyen birisine anlatma çabasıdır. İyi niyetlerinden çıkan çırpınışlarını izlerim. Bıkmaz, yorulmazlıklarını gözlerim. Farkındadırlar herşeyin. Onlar bilirler, İnsanları bilirler. Anlatmaya devam etmedikleri gün esas…
Eskiden kırk tilki beslerdim elimle. Üstelik kuyruklarını da birbirine hiç karıştırmazdım. Sonra bir gün sordum kendime, Ben bu tilkilere neden bakıcılık yapıyorum, diye. Açtım kapılarını saldım onları. Dert yok tasa yok. Meğer ne büyük eziyetmiş bu kendime.
“Ya arkadaş, o. geldin o. gidiyorsun bu dünyadan” der ya yaşamayı bilen dostunuz. İşte sen de bu soruyu sorar durursun hep kendine. ” ben bu dünyaya neden geldim” ” bir anlamı olmalı” ” bir nedeni olmalı” ” bunu bulmalıyım” Gitmeden bulursan anlamlı gidersin. İçin huzurlu ve gözün arkada kalmadan. Bulamazsan geldiğin gibi.
Hem bilge olacaksın yavrunu eğiteceksin. Hem onu en çok sen sahipleceksin. Hem de bir ömür analık yapacaksın. Analık bu, başka hiç bir şeye benzemez. Türk ırkının geçmişindeki en belirgin farklılık kadına verdiği eşitlik ve değerdir. Kadının eşit sayılmadığı ırklar vardır. Lakin onlar Türk değildir.
Kötü olmanın zor bir yanı yoktur. Zor olan iyi biri olmak ve öyle kalmaktır.
Ya olduğun gibi görün, Ya da olduğun gibi ol… Demişti galiba, bilen biri. Hem de bir zamanlar. Ciddiye alan kim?
Benden öte köy yok, cümlesini duymuşsunuzdur. Artık çoğumuz o köylüyüz. Hemşeriyiz anlayacağınız 😁 Ben, öyle bir hale geldi ki. Benliklerin kalitesinin bir önemi kalmadı. Kişisel gelişim hizmet etti anlayacağınız. Ama gelişime değil de oluşuna. Olduğu gibi kalışına. Kaldığından anlamsız bir gurur duyuşuna… Hizmet etti.
Herkes için bir dünya var. O da kendi dünyası. O yüzden kendinizi fazla önemsemeyim derim, sahnedekiler. Ego var ya o ego. İşte o sizi kandırıyor. Marslı olsan süksen bir hafta sürer, ikinci hafta insanlar zil takar sokak sokak gezdirmeye başlar.
Göçleri birlikte, evleri birlikte. Mutlulukları ve hüzünleri birlikte. Gündüzleri, geceleri birlikte geçen dostların, aile bireylerinin, sevgililerin yolları bir nedenden ayrılır kimi zaman. Mecburiyettir bazen ayrılık. Bazen ihtiyaç, Bazen de zamanı gelmiştir sadece. Yine göçler olur, kanat açarsın göklere. Uçarsın yeni sürünle, herkesin uçtuğu o yöne.
Doğallık sevimli ve normal gözükür. Yapaylık ve zorlama doğallığın ve normalin dışına çıkartır. Farklı olmak normalin dışında olmak demek değildir. Farklı olmak, doğal olarak farklı olmak ve farkı yaratabilecek kimlik özelliklerine sahip olmakla mümkündür. Bıyık, saç, sakal, kıyafet, takı, araç, imaj, hava, poz … Farklı olmayı sağlamaz. Ama şunu sağlar, ” ben farklı olmaya çalışıyorum…