Anlaşılmak isteyen insanın çaresizliği. Anlaşılamamak. İşte bu tam bir çaresizlik. Yani beklenen sonuç, anlaşılamamak. Bir insan bir şeyi bu kadar çok istiyorsa eğer. Bunu hiç bir zaman elde edemediği için bu kadar çok ister. Mahrumiyet, yokluğu ile birlikte varolur. İnsanlarda onun hayali ile avunur.
Nefes alalım. Ciğerlerimizin en ücra köşesine kadar hava dolduralım. Sonra onu sonuna kadar boşaltalım. Hepsi bittiğinde, anlayacağız. İçimize ne kadar çok hava aldığımızın bir önemi yok. Tek önemli olan şey, devam edebiliyor olmak. Almak ve vermek. Bunu, durmadan sürdürebilmek. Yani dostum, yola devam edebilmek. Yaşamak dediğimiz bu değil mi? Devam edebiliyor olmak.
Bölünerek Çoğalan Canlılar 1- Su yosunları 2- Bakteriler 3- Mavi-yeşil algler 4- Amip 5- Mantarlar 6- Paramesyum 7- Öglena 8- Terliksi hayvan İlkel yaşam formlarından farklı olarak, insan birleşerek çoğalır. Tek olmak insanın doğasına aykırıdır. Bu nedenle insanlar birbiri ile uyum içerisinde yaşamaya mecburdur. Bunun yolunu bulmalı ve hep birlikte yaşamayı öğrenmelidir.
Kimsenin eli kendi cebinde değil. Ancak her bir el, bir cepde. Soru şu ki; Kimin eli, kimin cebinde? İşte, dünya ekonomisinin krizlerinin esas nedeni. Bütün cepler boşaldığında, ellerin tek hissedeceği tek şey sıcaklık. Hep bana, herşey bana, herkes bana… ********************* Bir hikaye, Bir küçük bir krallık, bir kaç ejderha beslemeye karar verir. Ejderhalar küçüktür başlarda.…
Ödünç zamanlar kullanırız. Ertelemiş olduğumuz hesaplaşmaları ileri bir tarihe erteleriz. Emanet zamanı nasıl kullanacağımız çok önemlidir. Çünkü, bir gün gelecek ve opsiyon süremiz bitecektir. O gün geldiğinde; Ya hazır olacağız. Ya da pişman olacağız.
Bir duyguyu yüceltmek ve bir diğerini küçümsemek… İşte olumlamaların en büyük hatası. Keşke yok saydıklarımız hemen kaybolsa. Onları görmezden gelmek, bir çözüm olsa. İnsan bilmediği, görmediği, farkında olmadığı şeylerle mücadele edemez. Mücadele etmedikleri karşısında da güçlenemez. Yani kaçarak hiç bir şeyi çözemeyiz.
Herkesin aynı düşüncede olması, ciddi bir problemdir. Orada katı bir eğitim modelinin ve baskının olduğunu anlatır bize. Özgür düşünce ve yaratıcılık, çok seslilik gerektirir. Tüm marjinal uçlar, kendi düşüncesine çekerken. Genel denge, ortalarda bir yerde oluşur. Bu uyumdur. Birlikte bir yaşam sürmek için, farklı düşüncelere anlayışlı olmak gerekir.
Doğru bir hayatı seçmek ile, hayatımızdaki doğru insanları seçmek aynı şeydir. Netice de her ikisi de, doğru seçimler yapabilmemiz ile ilgilidir.
Hayatlarımızda olması gereksiz insanlar, olarak bir gerçek var. – Etkisizlerdir. – Dolu değillerdir. – Faydaları yoktur. – Üretken değillerdir. – Kendileri için yaşarlar. – Düşüncesizlerdir. – Saygısızlardır. – Duygusal yükleri vardır. – Sorumluluk almazlar. – Acıma, vicdan, empati gibi duygulardan yoksunlardır. – Sadece anlayış beklerler. – Sevmeyi bilmez, sevilmek bir tek onların hakkı zannederler. –…
Nedenlerin olması gerekir. Yazmak için, okumak için, başarmak için, yaşamak için… Öylesine anlamsız olmamak için.