Aklınla aldığın bir kararı, kalbin onaylamaz kimi zaman. Bazen bilirsin ki, bir şeyi mecburen yapmak zorundasın, ama gücün yetmez. Seçtiğin ve seçiminle birlikte vazgeçtiğin arasında kararsız kalırsın. Kaynağı belirsiz şüphelere gömülürsün. Sis perdesi çöker üzerine. Felç geçirmiş gibi, kitlenip kalırsın. İçindeki çatışma, tüm yaşam enerjini rendeler. Çıkışı olmayan koridorlarda dolanıp durursun. Nasıl bir labirent bu,…
Bize verilen bunca zaman, bizi büyütmeye çalışırken. Direniyoruz elimizden geldiğince. Kayıplar, acılar, zorluklar, engeller, insanlar… “Büyüdün , artık” diyen insanlar. Büyümek eğer, kabullenmekse bunları. Çok zor. Büyümek eğer, bunların üstesinden gelebilmekse de çok güzel.
-Benim gibisini bir daha bulamazsın… -Çok ararsın beni… -Çok pişman olacaksın… Temennileri fayda etmeyince, -Bizi terkedeni bizsizlikle cezalandırırız. Bu da işe yaramazsa, Suçlar, değersizleştirir, nasıl işe yaramaz olduğunu kendimize defalarca tekrarladıktan sonra içimizdeki acı geçecek zannederiz. Geçmez. Kabullenip durumu, sindirene kadar geçmez. Ne zamanki, onunla ilgisiz ve ilintisiz yolumuza devam edebilirsek ancak o zaman azalır.
İki yol seçebilirdim. Biri insanların gönlünü eylemek, Diğer elimden geldiğince meseleleri derlemek. Zor olanı seçtim. Sevimli olmayanı. Gerekli olup da, kimsenin gereğini yapmadığını, taşın altına elini sokmadığını. Kuşlar kelebekler, güzel mutlu bir hayat, sevdanın çicekli yolları… onlarda var elbet hayatta. Benim meselem, onların yaşanmasına engel olanları yollarından kaldırmala ilgili. İnsanları hayatlarından uzak tutan pürüzleri ayıklamak…
Bilerek ya da bilmeyerek, İsteyerek ya da istemeyerek, Zararı dokunabilir diğer insanların bize. Kendimizi bilmek ve korumak başkalarının görev ve sorumluluğu değildir. Bu bizim görevimizdir. Başkalarından bunu bize sağlamasını bekleyemeyiz. Devredilemez hak ve sorumluluklarımız vardır. Kendimizi bilmek, Kendimizi tanımak, Kendimizi sevmek, Kendimizi korumak, Kendimize güvenmek, Kendimizle bir ömür yaşamak gibi.
Bir insanı içine almak çok zordur. Bahsedilen bu bir insan, herhangi birisidir. Sevmek zorundasındır. Çocuğun gibi, arkadaşın gibi, kardeşin gibi, teyzen gibi, dayın gibi yakınlaşmalısındır içinde bir yerlerde. Her hangi her insani ve tüm insanları içine almak o işte imkansıza yakın olandır. Kimse o kadar büyük bir genişlemeye büyük bir hızda uyum sağlayamaz. Ama bunun…
Bazı insanlar farklıdır. Doğal olan da budur. Farklı olmak utanılacak bir şey değildir. Bu sadece farklı olmaktır. Sırf farklıyız diye benzemeye çalışmak anlamsız. Bunun yerine kendimizi olduğumuz gibi kabul ederek başlamalıyız. Üstelik kendimizken de diğer insanlarla uyum içinde yaşamayı kesinlikle başarabiliriz. Gerçekte farklıyken diğer insanlarla aynıymış gibi yapmamız bizi mutsuz eder. Üstelik bu anlamsızda bir…
Hayır Allah’tan. Şer Allah’tan. Bu cuma artık bize ne verirse kabülümüz. Diyebildiğimizde daha bir kendimizde olacağız. Bunu ne yaptık da hak ettiğimizi kendimize sorabildiğimiz zaman daha bir layık olacağız inancındayım. Yani olay cuma dan daha derin gibi gözüküyor. Siz ne dersiniz. Hayırlı cumalar
Bir danışmanın en büyük hatası… Sizce bu nedir? Söyleyeyim. Doğruyu söylemektir. Yeti yetenek bilgi ve deneyimine istinaden görülmesi imkansızı, bilinmesi olanaksızı, gizli kalmış olanı, kaçınılanı görmek ve çok daha kötüsü bunu kişiye söylemektir. Bu işin özü susmaktır. Kişi bunu bulana, yüzleşene, itiraf edene kadar susmak. Birisine görmek ve gördüğünü söylemek tıpkı şöyledir. Tabi ki abartılı…
Gül veren elde gülün kokusu kalır ya. Gülümseyen yüzde de mutluluğun izleri kalır işte. Gülmeyi-gülümsemeyi unuttuğumuz gün, bir başkasına veremediğimiz mutluluğun kendisine sahibi olmakta da zorlanırız. Paylaşılan iyi duygular azalmaz. Tam tersi çoğalır. Yeniden üretmek ve kendine canlılık vermek için, her verilen için … Yerine bir yenisi, bir canlısı konulur. Sadece sahte olduğunda ve içten…