Elimden geleni yaptım. Yazdım çizdim boyadım anlattım saydım sözdüm dövdüm sevdim geldim gittim. Ne yaptımsa olmadı. Diyorsanız. Durum sizle alakalı değildir muhtemelen. Ya da siz anlaşılmayan , insanlardan kopuk , kendi dünyasında yaşayan bir Marslı’sınızdır.
Öylesine bir gün olsun istedim. Koşmadığım,yetişmediğin, acelesiz. Zorlamadan, olduğu gibi geçsin istedim. Durdun, durgunlaştım. Gevşedim, sakinleştim. Ne mümkün. Çarşının merkezinde hareketsiz duran biri gibiydim. İtenler, kakanlar, akıntı gibi ilerleyen kalabalıkta sürükleyenler, bağırtılar, çığırtılar ve onlarla uyumlu olmamı isteyenler. “Tempo, haydi tempo. Hateketlenelim” diye bir ses kulağıma çalındı. – Ne temposu? dedim sessizce. Uğultunun içinden bir…
Senin gibi olsun istedim. Sonsuz, Sevgi dolu, Neşeli, ve sıcak… Benim gibi oldu. Kısıtlı, Donuk, Huzursuz, ve nekbet… Seni, benle anlatamadım kelimelerde. Kalemimden, karanlık yazılar çıktı. O zaman…Seni, senle anlatmak. Seni, sende yaşatmak gerek dedim. Anlatmaktan vazgeçtim. ********* Her kalem, kalemi tutanın dünyasından yazar. Her kelime, konuşanın kendisinden dökülür. Her bakış açısı, kişinin kendi varlığının…