Safkan İnsan
Safkan insanım dedim. Ademden gelme, Havvadan olma. Sen kimlerdensin diye sordum sonra. Akrabayız dedi.
Daha Başında
Uzaya gönderilen süper teleskopla sadece Samanyokundaki 1,5 milyon gezegenin haritası çıkarılabilinmiş. Üstelik bu sayı samanyolu sisteminin sadece yüzde biriymiş … Sanırım kendimizi fazla önemsiyoruz. Ne burnumuzun dibindeki güzellikleri görmeye halimiz, Ne de daha fazlası olduğuna idirakimiz var. Eğer evrim varsa insanlık olarak sanırım herşeyin daha çok başında bir ırkız. O zaman tüm gücümüzle çalışmaya devam…
Bu Dünyada
İnsanlar, İnsanlığını ve vicdanını Ne zaman kaybetti? Nasıl kaybetti? Neden kaybetti? İnsanlığın bozulmuş hücreleri, hem sağlıklı insanları hem de tüm yaşamı etkileyerek hasat etmekte. Kıyım var… Kıyan var… Kıyılan insanlar var… Bu insanlar ve bu insanları hasta eden politikalar var. Bunları gerekli, geçerli ve anlamlı kılan düşünceler üretilmekte. Huzura, mutluluğa, refaha işlemeyen zihinler var artık…
HÜMANİST
Sorarım bazen kendime ben hümanist değil miyim ? diye. Hümanizm insan sevmektir derim sonra. Ben insanları seviyorum, diye geçiririm içimden. Kalıbında insan gözükenle, gerçeğinde insan olanı ayırmaksızın bakmamak gerek duruma. Ben kalıp sevmez biriyimdir belki de, diye yanıtlarım kendime. İnsanları sevmek ve önemsemekle, her insanı istisnasız sevmek… bir değildir diye düşünürüm bir ara. Sevmesem de…
TUĞLAYSAN EĞER
Kimseye karşı değil. Hayata karşı borçlusun. Ben de senin gibiyim. Hayattan aldıklarıma bin şükür duyarak ve bir şekliyle edindiklerime geri ödeme olarak düşünüp, kendi sayfamda yazıyorum. Bilginin sadakasını, deneyimin rüşvetini, topladıklarımın ödemesini yapmanın güzel bir yolu. Akmak zorunda enerji, sahip olunmuş olan dönmek zorunda bir devir-daimde, hiçbir şey depolanıp da atıl kalmamalı bir ömürde. Süreklilik…
BİR BAŞKA ŞİDDET
Sabrım tükendi diyerek hızlı hızlı adımladığı odanın duvarlarının kıyısından geriye döndü. Büyük bir hışımla karşıki duvara doğru hızla adımlarını sıralayarak ilerledi. Sabrı kalmamıştı da ondan voltalamıştı tüm odayı. Halıdaki ayak izleri yol olmuş, yollundakiler duman olmuştu. Gergin adımlarının önüne kimseler durmamıştı da sabrının geri gelmesi ve geriliminin enerjisinin bitmesi beklenmişti. Huzursuzdu. Gergindi. Sinirliydi. Sabırsızdı. Hem…