Seninle, dünya nüfusu arasında bir orantı kurdum. Ve feda edilebileceğine karar verdim. Varlığın ve yokluğun arasında, gelecekte kayda değer bir fark olmayacak. Belki sen, bu bilgi ile yaşayabilirsin. Ama bunu kabul etmemelisin. Bir fark yaratmalısın, sırf kendin için. Kendi hayatında, başkalarının hayatında ve gelecek insanların yaşamında. Belki bir hayvan beslemelisin. Bir ağaç dikmelisin. Üretken olmalısın…
Ne çok, insan gördüm. Ne çok, insanın gördüğünden fazlasını gördüm. Ne çok, insanın içini gördüm. Herkes bakar. Ama gerçek şu ki, Herkes görmek için bakmaz. Çünkü; Kimse gördükleriyle, ne yapacağını tam olarak bilemez. Bir amacı olmadan, görmenin anlamsız olduğunu bilerek. İşte bu olmaz, bu böyle olmaz. O yüzden görmek için bakmaz insanlar. Belirli bir deriniğin…
Hayatlarımızda olması gereksiz insanlar, olarak bir gerçek var. – Etkisizlerdir. – Dolu değillerdir. – Faydaları yoktur. – Üretken değillerdir. – Kendileri için yaşarlar. – Düşüncesizlerdir. – Saygısızlardır. – Duygusal yükleri vardır. – Sorumluluk almazlar. – Acıma, vicdan, empati gibi duygulardan yoksunlardır. – Sadece anlayış beklerler. – Sevmeyi bilmez, sevilmek bir tek onların hakkı zannederler. –…
Kim anlar seni? Kim… Belki kimse anlayamaz. Belki kimsenin anlaması gereklide değildir. Sadece birisi orada durmalı ve yanında olmalıdır. Eğer söyleyecek bir şeyin olursa dinlemeli ve sadece susmalıdır. Anlayamasa da yanında olmalıdır.
Level 1— Ret edilmişlik hisseder anlamsızca. – Bana 100 tl verir misin? +Yok, veremem. – Nasıl yani vermiyor musun? + Yüz liram yok. – Elli ver. + Oda yok. – On ver. +On var ama o da bana lazım. 🙁 ******* – Beni çok seviyor musun? + Hayır. – Neden, nasıl, niye, aşk olsun… +…
Bir olması gereken, öyle olursa daha doğru olan var. Bir de, böyle oluşuna ihtiyaç duyulan. Doğru olanı yapmak lazım derken, unutmamak gerekir ki; – Önce kişinin duyduğu ihtiyacı anlamak, – Onu böylesine ihtiyaç duyduğu için kınanamamak, – İhtiyaç ve gerekçelerini anlaşılmasını sağlamak, – İhtiyaç duymayacağı kadar güçlü kılmak…. gerekir. Yerini doldurmadan, bir insanın elindekini almak……
Rahatla, Hafifleyerek kendini yalın boşluğa bırak. Gör ve izle. Dinle, Havasız boş ve bomboş boşluğun içinde. Telaşında, görmeye fırsatın olmayanı keşfet. Unuttuklarını hatırla, Bilmeye ve bulmaya fırsat bulamadıklarını ayıkla, Sessizlik ve boşluğun içinde belirsizin netliğine uzan. Uzaklaştıkça, yaklaştığın anı bekle. Cevaplar olmayabilir, ya sorular. Buldukların olmayabilir, ya bulman gerekenler. Gördüklerin olmayabilir, ya görmen gerekenler. Yaptıkların…
Yaşanması gereken yaşanmalıdır. Olması gereken olmak zorundadır. Dağ olmak önüne durmak engellemez suyu, engelleyemez olması gerekeni. Su buhar olur aşar onu. Olması gereken de bir yolunu bulur ve olması gerekeni olur mutlaka. Bu kader midir peki? Ne alakası var. Değildir tabi. Mevcutlarla, olması gereken ve kesinlik içeren bir sonuçtur. Mevcutlar değiştiğinde sonuç ve kader değişir.…
İç huzuru, yakalanması gereken bir duygu değildir aslında. Kaybedilmemesi gereken bir duygudur. En saf haliyle çocuksu ve umut dolu mutluluk… İç huzurumuzun kendiliğinden var olduğu zamanlara, bu yıllara denk gelir. Kazanmaya ve elde edebileceklerimize ilerlerken, kıymetini unuttuğumuz huzur farkında olmadan yerine topladıklarımız ile takas edilir. Bunun takas edilmesi insanın kendisinden uzaklaşmasının bir işaretidir aslında. İnsanın…
Başı belli değil, sonu belli değil. Bir çember etrafında dönenin, derdi belli değil. Bilmediğinden kaçıp da bilmediğine varmaya çalışanı, anlamak mümkün değil. Tek bildiğimizin böyle olmaması gerektiği ve bunun dışında bir veriye sahip olmadığımız durumlarda kendimizi dışarı atıp, oradan oraya savurmaya başlarız. Bu ve böylesi dönemlerin ismine, arayış deriz. Neyi aradığını bilmez, neden aramak zorunda…