Yaşarken, büyük bir sınav verdiğimize inanırız. Halbu ki sınavın, Soruları bellidir. Cevapları bellidir. Yaklaşık olarak biliriz. Geçer not alıp almayacağımızı. Yine de büyük bir sınav verdiğimize inanırız. Anlatmak istediğim şu. Tüm bu gösterişe, Mücadele verdiğimiz görüntüsüne, Kontrol bizde imajımıza, rağmen, Boşvermiş ve kaderciyiz.
Bilikte bir hayat sürmenin yolu aynı olmak değildir. Olduğu gibi kabul edebildiklerimizle birlikte huzuru buluruz. Bu değiştirmeye çalışmaktan daha doğal ve çok daha kolaydır.
Sende benimle olsan. Bilirim doğru olduğumu. Bilirim haklı olduğumu. Anlarım ve ispatlarım normal olanın bu olduğunu. Sende benimle olsan. Yanlış da olsam bilirim. İki yanlış bir doğrudan fazladır. Sayımız arttıkça kendimize ispatımız fazladır.
Level 1— Ret edilmişlik hisseder anlamsızca. – Bana 100 tl verir misin? +Yok, veremem. – Nasıl yani vermiyor musun? + Yüz liram yok. – Elli ver. + Oda yok. – On ver. +On var ama o da bana lazım. 🙁 ******* – Beni çok seviyor musun? + Hayır. – Neden, nasıl, niye, aşk olsun… +…
– Söyle Bana Yalanda Olsa…. – Aslında kimse, kimseyi kandırmaz. Her insan kandırılmayacak kadar akıllı ve pek çok şeyin farkındadır. Aklı yetmese sezgileri bunu ona söyler zaten. Kandırılma olayı bir başka nedenle yaşanır. O neden de, kandırılmayı istemektir. Zafiyetlere tutunma, inanma ihtiyacı, yalanda olsa ihtiyaç duyduklarını karşılayacağı umudu. Çaresizce tutunulan yalanlar ve kandırmacalar yadsınamaz gerçeğimizdir.…
Yoluna koymaya çalışıyoruz ama bir türlü olmuyor. Ters giden şeyler, bize bir türlü izin vermiyor. Belki de yolu bu değildir diyoruz. Belki de bu yolda olmamam lazım, bu yolu izlememeliyim diyoruz. Bir mesaj mı var olmayanda diye de düşünmeden edemiyoruz. Cevap ne, hangisi geçerli? Kaderin oyunuyla, kaderi yazmak arasında gidip gelirken…. Tabi bu söylediğim düşünen…
Bir mantık, bir felsefe, bir açılım oluşturdu açıklamak için kendine. Açıkladı ve açıkça haklılığına destek buldu. Bireysel geçerlilik için, bireysel haklılık kurumunu kurdu kendi içinde. Ve oyladı. Ben haklıyım, Ben haklıyım, Evet, tüm benler benim haklı olduğum için el kaldırdı. Oylama sonuçlandı. Ben haklıyım. Çıktı sonuçda. Genelde haklılıklar, böyle belirlenir işte.
( Kimine göre… )-( Kimine göre Egolu)-( Kimine göre her yazının yazılmasında olduğu gibi bu da okunmamalı)-( Çok küçük bir azınlıksa yazanlara katılmalı) Kimsenin göremediğini görebilir olduğunda geçerli olacak rehberlik fonksiyonun. Kimse göremediğinde geçersiz olacak rehberlik fonksiyonun. Kim ve kimse, sen ve ben. Rehber ve yolcu. Yol ve sen. Bir eksik bir fazla, hepsi tam…
Değer bilmez…. – Hadi bana değer biç. – 10 tl.. – Ne!… 10 tl mi? Sen benim değerimi bilmiyorsun… Değer biçmek diğer insanlara verilecek bir karar değildir. Alalade bir değişim ve takasta dahi normal olan fiyat belirlemektir. Belirlenen fiyattan bedellenen için, diğer kişilerin bu tespite razı olup olmadıkları temel değişim ve iletişimin geçerliliğinin sağlama ölçütü…
– Saçmalama hakkımı kullanıyorum. Ne zaman kullanıyorum? – Canım istediği için ve istediğim zaman. Nasıl kullanıyorum? – Teker, teker… Neydi temel gerekçe? – Bedel ödeyecekler… Birkaç basit duruş bile istikrarlı sahiplenildiğinde tutarlı ve güvenilir hissettirebilir insana. İnsanların hayranlığını uyandıran doğruluk, muhteşemlik gibi şeyler değildir. Tutarlı, emin ve sahiplenici tavırdır. İnsanlar kendi tezlerine ve kendilerine ait…