Her şeyin bir tüccarı var. Emeğin, Malın, Hizmetin, İnancın, Aşkın, Eğitimin, Bilginin, Mutluluğun, Hayalin bile. Ve yine herkes verdiği için almak, aldığı için vermemek istiyor. Sonucunda; Kötü tüccarlar, kötü ilişkiler, kötü değişimler, kötü insanlar … Sıkıntı ticaret mi yoksa onu yorumlayan ve kullanan kişilerin niyetlerindemidir bilinmez ama ortada meselelerin olduğu kesin gibi gözüküyor.
Kağıdın dört köşesinin ortasına aldım kendimi. Sonra kağıdı katlamaya başladım. Uzağında durduğum köşeler, tam da üzerime geldi. Baktım rahat yok. Atladım oradan duvardaki tabloya. Bir deniz bir güneş bir kumsal. Birde kendine yer etmiş ben. Sıkıldım bir zaman sonra ne güneş batıyor. Ne dalga çıkıyor. Ne de sahilde benden başka bir can oluyor. Aradan da…
Neye göre ucuz ve pahalı. Kime göre ucuz veya pahalı. Kime oranla ucuz ya da pahalı. Hangi ölçü aracında ölçülmeli bir kişinin, bilginin, metaryal ya da emeğin değeri. İnsan iki şeyi iyi tanımalı ve bilmeli. Birincisi verdiğini. İkincisi aldığını. Genel olarak insanlar bunlardan sadece birisini bilmenin yeterli olduğu kanısını yaşar ve yaşatır. Bu yaşatılan bilinçli…