Şüpheci bakış ve yüksek güvenlik algısı insanı güvende tutar. Hem de öylesine güvende tutar ki. Zaman durur. Hayat durur. Fırsatlar kaçar. İmkanlar beklemekten çürür. Yaşam gelişmez. Enerji donuklaşır. Mutluluk, yerini mutsuzluğa. Hayaller, yerini korkulara. Heyecan, yerini sıkıntıya bırakıverir. Kötüler olmaz, kaçınılır da. Kaçınmaktandır, iyiler de o kapalı kapıdan girmez içeri. Gelmez insanın başına.
Bazı insanlardan uzak durursun. Zararlıdırlar belki de sana. Söylersin, bozulurlar. Yararlıyım ben, derler. Yararlıdırlar muhtemelen. Bir yerde ve birisine. Ateşte yararlıdır. Lakin her gördüğün kor kömürü elinle tutmazsın işte.
Bir avuç yalnızlık, gemiler dolusu kalabalıktan ağırdır. Boş avuçlar sonsuzluğu tutmaya çalışır. Kapanan parmakların arasından, ellerinde olmayanlar dökülür. Saçılanları tutulmaz. Dökülenleri toplamakta mümkün olmaz. İnsanın canını çok fazla acıtan bir oyundur yalnızlık. Tercih ettiğinden de oynanmaz öyle. Bir bakmışsın, öylece oyundasın. Avuçlarındaki boşluğa dolar oyunlar ve senin kadar yalnız oyuncular. Olmayanla oynarsın kendiliğinden. Hem de…