Sürekli bahaneler uydurmakla suçladığımız bir insan. Sürekli suçladığımız ve bahane üretmek zorunda bıraktığımız insandır. Kontrolcü kimlikler ya da mükemmeliyetçi kişilerin kendileri için belirledikleri düşük tolerans seviyesi çevresindeki aynı kişilik yapısında olmayan kişiler içinde aynı standartlarda işlem görür. Bunun devamı aslında oldukça belirgindir. Memnuniyetsizlik, Eleştiri, Suçlama, Yargılama, Onaylardaki pintilik, …
Ağırlandıkları en kral sofların bile, “ yemek biraz tuzlu mu olmuş?!&#” cuları vardır. Maksat yemek yemek olmadımı, şükür kısmet olmaz. 📍📍📍📍📍 Kusur aradığımızda bulmak kolaydır. Eksik aradığımızda bulmak kolaydır. Eleştirmek tek yönlü saldırgan bir başka eylemdir. 📍📍📍📍📍 Bağcıların dayak delisi olduğu, üzümlerinin dallarda çürüdüğü bağların atasözüdür. Maksadın, üzüm yemek olmadığıyla başlayan sözler. 📍📍📍📍📍 Ve insanları…
Kimin, bir başkasından alınacak akla ihtiyacı var ki? Kimsenin yok !.. Kim kime, bilmediği neyi söyleyebilir ki ? Her şey ortada !.. Kendinin yapamadığı neyi bir başkası yapabilir veya o nasıl yapmasını sağlayabilir ki? Hiçbir şeyi!.. Mümkün olsa o önce yapardı zaten. Egonun patlaması diye buna diyoruz. Ego patlaması…. Devamda ve sürekli olarak, Sahibinin kendi…
En büyük ayıp, insan ayıplamaktır. * kınamak, * eleştirmek, * yargılamak. Bu üç kardeş, bir başkası için, bir araya gelip, dedikodu yapacaktır. Hem de onlara zararı olmayan kişiler için bunu yapacaktır. Bu bir tür kötülüktür, Bu bir tür acımasızlıktır, Bir tür hazımsızlık, Bir yönüyle, şeytani bir yakınlıktır.
Senin gibi olsun istedim. Sonsuz, Sevgi dolu, Neşeli, ve sıcak… Benim gibi oldu. Kısıtlı, Donuk, Huzursuz, ve nekbet… Seni, benle anlatamadım kelimelerde. Kalemimden, karanlık yazılar çıktı. O zaman…Seni, senle anlatmak. Seni, sende yaşatmak gerek dedim. Anlatmaktan vazgeçtim. ********* Her kalem, kalemi tutanın dünyasından yazar. Her kelime, konuşanın kendisinden dökülür. Her bakış açısı, kişinin kendi varlığının…