Hep mutlu… Nasıl olunur ki? Birşeyler ciddi şekilde yanlış. Normal olmayan bir şey var. Hiç insan gibi değil. ***** Hiç bir duygu sabit bir dalga boyunda sabit ve yatay bir çizgide ilerleyemez. Azalır, çoğalır. Onları duygu yapan, işte bu dalgalanmadır. O yüzden şuna takılmayın. ” Başkaları mutlu ben mutusuzum. ” Gün gelir onlar mutsuz hisseder,…
Onunla ve onsuz olmamasının nedenini arıyorsun belki. Ve bulamıyorsun doğal olarak. Çok da anormal değil bu sonuç. Sonuç nedenini aradığın yer ile ilgili. Şöyle ki; • Belki kişide arıyorsun… İyi ve kötü yanlarını ortaya koyup. Sonra hoşuna giden ve gitmeyenleri sıralıyorsun. Ama durum değişmiyor. Artılar eksileri kapatmıyor. Eksiler artıları yok etmiyor. • Belki olaylarda arıyorsun……
Dolmuşuna binmiş gidiyor. Gaza gelmiş, Galeyana gelmiş, Sürüklenip gidiyor. Birisinin gazıyla ve onunla birlikte bir duyguyu eritmek. Yükselen duyguların karşısında durmak yerine, onlarla birlikte yol almak. Gerekçe; 🚌deşarjın sağlanması, 🚌yükün tüketilmesi, 🚌boşalımın gerçekleşmesi. ******** Duygusal yönden yükselmiş bir insan, duygusunu boşaltana kadar kabında bir başka şeyi alacak boşluğa sahip değildir. Genellikle insanlar bu yoğun duygularla…
– Çiçek gibi oldu. – Ama o zaten çiçek. Olandan pay çıkarmak, Fırsatçılık, Bu arada ofisteki çiçeğim muhteşem, muhteşem açmış. Sayemde? Seviyorum onu, o da güzelleşiyor karşılığında.
Bir deli saçması bunalım işte. Bulutlanmış yine kafam. Dokunsalar parlayacağım. Belki de parlamayacağım, hatta sallamayacağım bile. Bilemiyorum. Sallamıyorum, sallayamıyorum. Sabah böyle uyandım. Gün böyle. Gece de farklı olmayacak sanırım. Deli saçması bunaldım. Aklımı bir yerde bıraktım. Bıraktım da işte, bulamıyorum onu nerede bıraktım. **** Bunaldığımızda, kafamız fazladan karıştığında, darmadağın oluverdiğimizde… Ana işlemcimiz, yani düşünme yorumlama…
İndir elini. Sen kimsin. Bana mı dedin. Sana mı soracam. Sen delikanlı mısın. Senden mi öğreneceğim… ???? İletişimiyle döşenmiş altyapımızı bizlere gösteren Sörvayvır’a teşekkür ediyoruz. Lütfen eleştiri olarak algılamasın Acun bey. Toplumsal bilinçaltı gerçeğimiz bu. Koşullar ve zorluklar altında olan insanın gerçeğini sadece burada yüzeye taşıyor. İnsanları, yetişme koşullarını ve alt bilinç yüklenilenlerinin neler olduğunu…
Beni bekliyor psikolojisi, Tüm ticaret açmış kollarını beni bekliyor. Tüm insanlar benim onlara ulaşmamı istiyor. Kader, kısmet benim – benim için hazırlandı. Ona ulaşmamı istiyor. Ün, şan, şöhret, servet…. Onlar benim hakkım. Uzanıp onlara benim almamı istiyor. Darı ambarı burası. Ve ben tavuk, aç tavuk… Bu insanlar beni kim sanıyor. ?????? Hiç bir şey üç…
Karanlık, sık bir ormanın kıyısında. Karanlıktan fırlayacak canavarları bekler. Arkasında nelerin olduğunu bilmediği gölgeleri izler tedirgin şekilde. İki adet patlayan gözü arar derinlerde. Görse kaçacak belki, ya da onunla savaşacaktır ama parlamaz kırmızı gözler. Yaklaşsa, karanlık onu nefes gibi içine çekecek ve sonsuza kadar karanlık dehşete yakalanacaktır. Yaklaşamaz. Bilinmez ve görülmezin gölgelerinde yetişen canavarlarından korkacaktır…
Belirli dönemlerde insanlar benzer şeyleri yaşar. Deyin ki buna astroloji , mevsimsel , toplumsal… ne derseniz onu deyin artık. Şu dönem sıklaşan, fazlasıyla görülen benzerlikler var. Bu günler sabırla umutla hayatlarının dengeye gireceği umuduyla verilen mücadelelerde tükenmişlerin biriktiği bir dönem. Umutların yerini umutsuzluk. Sabrın yerini vazgeçmişlik. Hayallerin yerini elindekileri koruyabilme kaygıları almış. Enerjiler düşük, düşünceler…
Kendimden büyük umutlar besledim. Göstermedim kimseye. Onları görüpte korksunlar istemedim. Küçükken aldım onları yanıma. Benden hızlı büyüdüler. Büyüdüler ve benim onlara yetişmemi beklediler.