Senin yerine, bir başkası karar alıyor ise. Seçimler senin olmadığı halde, ödenecek bedeller senin olur. Doğru ya da yanlış, seçimlerini her zaman kendin yap. Kimseye sorma demiyorum. Karar alma sorumluluğu, bir tek sana ait olsun. Buna erken yaşlar da başla. Çünkü; seçimlerin bedelleri olduğunu öğrenmek gerek. Kendini, hayatının kazananı hissetmenin tek yolu da bu. Mantıklı…
Duygularla yoğrulmak, hayatın içinde kavrulmak. Sonra bunları, sistematize ederek bir tarif haline dönüştürmek. Yaptığımız bu. Kendi hayatımızdan ve başka hayatlardan dersler almak. O dersleri sindirmek ve özümsemek. Onları tekrar uygulanabilir sistematik bilgiye dönüştürmek. Bu bir yaşama bakış biçimi. Zaman artık, 7/24 hayat keşfetmekle ve 7/24 hayat bunları sunmak ve paylaşmakla geçiyor. Tam zamanlı yaşamak bu.…
Bir insanın ne kadar güçlü veya zayıf olduğunu öğreten yaşam. Aynı insana bunun kesin olmadığını da öğretir. Sanki dalga geçer insanla. Yok öyle değil. İnsanın öğrenme biçimi budur. Çok az insan, duyduklarından gördüklerinden veya düşünerek dersler almayı başarır. Geri kalan çoğunluk sadece başına gelenler ile öğrenmek zorundadır.
Birileri anlatır… ” Ben tüm hayatım boyunca cevapları aradım. ” diyerek. Oysa ben tüm hayatım boyunca savruldum ve kayboldum. Bulamamak ile geçti ömrüm. O yüzden cevapların nerede olmadığını iyi bilirim. Kalan az sayıdaki seçenek arasında o kesin. Ben gidilmemesi gereken, yalnış yolları iyi bilirim. Doğrular sizin olsun. Siz bulun. Ben size, yalnış olanları söyleyeyim.
Hayatın ne dertleri biter, ne de dersleri. Öğrenmemiz gereken şudur. Yaşamaya devam etmek.
Çekilen acılar mı olgunlaştırır insanı sadece. Çekilen açılardan, alınan derslerle mi olgunlaşır yoksa insan. Bilinçlenmedikçe, sadece tekrarına dayanabilir olur aslında. Durmadan bir kez daha yaşar, yaşar… Aksi, bilinçlendikçe olur. Olgunlaşır ve bir daha yaşamamak için şekillendirir kendisini.
Avcı avlanmasını öğrenirken, av kendini korumasını öğrenir. Sonra bir bakmışsın ava giden avlanıvermiş.
Bazen büyük yanılırız. Bazen fazla inanırız. Öyle çok isteriz ki bir şeyin öyle olmasını. Bir süre sonra öyleymiş gibi sanarız.
Değişik yerlerde, Değişik insanları tanımak. Ve farklı lezzetlere daha açık davranmak. Aslında bir bölgeye, bir kültüre misafir olmak. Değiştirmeye çalışmak değil ortamı, ona uyum sağlamak. Mutlu olmanın anahtarlarından birisi de bu işte. Bu anahtar, bu akşam, bu kapıyı açtı ve ilk defa bu dondurmayı tattı. Uyum sağlamamak (- bir kültüre , -bir yere, -bir bölgeye,…
Her türlü insandan, Bin türlü hayat dinlersin. Yine de o anda bir insanı izlersin. Bir diğeriyle ölçmezsin hiç birini. Her birini ayrı ayrı dinlersin. Tekrar değildir, Benzer değildir, Ezber değildir hiç biri. Sen değildir, Ben değildir, Biz değildir hiçbiri. Her birini kendi gerçeğinde izlersin.